________________
( ૧૨૦ )
રૂપચંદ વરરાસ
શૂનસેન કહે ભાભા કહેા, કિણુ નગરે જાશે. કહાં રહે ? વૃદ્ધ કહે હું નળપુર જિહાં, કાકા મુજ લઈ જાશે તિહાં? ૬૩ વૃદ્ધ કહે આવાજી તમે, નળપુરમાં મૂકીશું અમે;
તેહની કુમર પરીક્ષા કરે, ખદ્ધિભૂમિ જાશું કહે પરે. ક્ષણ એક રહેા ભાભા એટલે, છાના જઈ બેઠા રતતળે; ઘડી બે ચાર થઈ નાન્યે તદ્ધ, સાદ કરી ખેલાવે વૃદ્ધ. દ્રુપ પહેાર એક ડાકર ચાભિયા, પછે આવ્યે મત્રી મેલિયે; વૃદ્ધ કહે શી એવડી વાર, તે કહે હતેાજ ૪પેટ વિકાર. ૬૬ તવ તે આઘા ચાલ્યા સાય, વાટે ગેષ્ટિ કરે તે દોય; લાગ્યા થાક ઘણું થાકિયા, એક તરૂ તળે વિસામા લિયા, ૬૭ વૃદ્ધ શરીર ઉઘાડા કરે, પવન લિયે હાય હાય ઉચ્ચરે;
૬૪
૮
૬૯
કુવર ઢબૂરી એઠા અંગ, શેઠ કહે આ અભિનવ ઢંગ. વળિ મારગ તે ચાલ્યા જામ, એટલે નિર્દ એક આવી તામ; શેઠે ઊતાયા ખાસડાં, કુવર પગે રાખ્યાં પરગડાં, ચિતે વૃદ્ધ ભલે વાંકડા, પહેકડ હાળી દીસે વડા; એ આહવાં રૂડાં પગત્રાણુ, વણસાડે ભીંજવી અજાણુ. ७० વિળ આઘા ચાલ્યા જેટલે, નગર એક આન્યુ' તેટલે; સવાર જાણી ત્યાં નહિ રહ્યા, વચે જોતા તે વહેતા ગયા. ૭૧ માટું નગર વસે કહે વૃ, કુંવર કહે ઉસ અસમૃદ્ધ; સુણી વચન ચિંતે ડોકરી, ગાઢો અવળે! એ છેકરો. એક આયુ ન્હાનુંશું ગામ, સરવરપાળ જમણના ઠામ; મારગ જતાં મધ્યાન્હેજ થયા, તે બેઉ તિહાં જીમવા રહ્યા. છ૩ તિણુ ગામથી વસાણુંા લિયે, સરવરપાળે ભેજન કિચા; કુંવર કહે એ નગરજ વડું, વૃદ્ધ વન્દે ન્હાનું ગામડું. ૭૪ ૧ જાજરૂ માટે. ૨ ઝાડ હેઠળ. ૩ ભુટ્ટો. ૪ પેટમાં બિગાડ – મૂર્ખ ખેડૂત જે. જોડાં. ૭ બહુજ અવળચંડા. ૮ તળાવની પાળે
८
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International
७२
