________________
અતિ ચાતુર્ય (૧૪) મંત્રી ઘેર ગયે હા ભણી, હૈયામાંહિ વિમાસણ ઘણું
અરતિ અભૂખ અનિદ્રા થઈ મતિ સઘળી મુંઝાઈ રહી. પપ પુત્ર તાતને પૂછે વાત, મંત્રી સકળ કહે અવદાત; કુંવરે કુટુંબતણે ક્ષય લો, મનને મંત્ર ન કોઈને કહે. ૫૬ છાને થઈ પંથીને વેશ, સૂરસેન ચાલ્યા પરદેશ; ખડ્ઝ સખાવત કીધું હાથ, લીધું મારગ સંબળ સાથ. ૫૭ વાટે જાતાં નર કે મિજે, તેહશું કુંવર વાતે વન્ય;
કહેજી પધારશે કુણ ઠામ, તે કહે જાણું નળપુર ગામ. ૧૮ મુજને તેડિ જાશે તિહાં, તે કહે કુણુ વારે છે કિહાં; કિમ તિણ પુર જાઓ છે સહી, કુંવર કહે જેવા એ મહી. ૫૯
(ગાથા-છંદ) "देसे विवह चरियं, जाणिज्जइ सुजन दुज्जन विसेसो __ अप्पाणंच कलिज्जइ, हिंडीजे तिण पुहविये." १ વાટે કુમાર વિમાસે ગુણી, કરૂં પરીક્ષા સાથતણું; કહે ભાઈ ક્ષણ અહિ, હું અરણ્ય ભુવિ આવું જઈ. ૬૦ ઈમ કહી વૃક્ષાંતર જઈ રહે, તવ મન સાથે પેલે કહે, એ કાજે બેટી કુણુ થાય, ઈમ ચિંતિ આગળ ઉજાય. ૬૧
(રેખતા-ઈદ) ચલિચે તિનકે સાથ ચલતાં જે ચલે, પણ દુખ ચલે સાથ જે લાંબા ડગ ભરે, લીલા મેલિ કરંત કે અંગ ન મેડિયે,
સે સોના જલિ જાઓ કે કન્નહ તોડીએ.” ૧ કુમર વિમાસે નહિ એ ભલે, વર હું સહી જાઈશ એક એટલે પાછળથી આવિયો, વૃદ્ધ એક જે વ્યવહારિ. ૬૨
૧ વિચાર. ૨ મદદગાર. ૩ ખર્ચા–ભાતું. ૪ જંગલ જઇ આવું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
