________________
સુવાક્યવિલાસ.
સજ્જનને સજ્જન મળે, સ્ફુાંમી વાધે પ્રીતિ; દૂધમાંહિ સાકર ભળી, મીઠી એહજ રીતિ. તે ભણી ચતુર સુજાણુ નર, તે પણ છે ગુણુવ‘ત; સરખા સરખું છે સહી, બેડુ મિળા મન ખત. મિળવા છે મન માનતે, અવર મિળણ શે કાજ; મિળતાથું મન દેઈ મિળા, રીતિ ભલી એ રાજ. કરમદશા હવે કામિની, પ્રગટ હુસી એ અંગ; સુગુણ સલૂણા 'સાર કરી, શું કહાવા બહુ ભંગ. પદ્મમિનિ સાઈ પ્રજાપતે, કીધી કલિકા દ્વીપ;
*નેહ વિઠ્ઠણી નાહલા, કિમ રહેશે તે પટ્ટીપ. દૈવવશે. અ ંતિમદશા, હુએ વ્યાપ અપાર;
હવે આલાસે દીપિકા, સ્નેહ વિના નિરધાર. અધકાર તવ વ્યાપશે, પ્રણમી કહુ દયાળ; સીંચેા સ્નેહ સનેહ ધરી, જિમ દીપે સુવિશાળ. (શાર્દૂલવિક્રીડિત-છંદ)
( ૭૭ )
Jain Education International
૩૯
For Private & Personal Use Only
૪૦
૪૧
૪૨
૪૩
૪૪
१
वक्त्रे चंद्रमुखी प्रदीपकलिका धात्रीधारामंडले, तस्मादैववशादशापिचरमातस्याः समुन्मीलति; तद्ब्रूमः शिरसानतेन सहसा श्रीकृष्ण निक्षिप्यतां, स्नेहस्तत्र तथा यथा नहि भवेत्रैलोक्यमंधन्तमः " જે દીઠે તન મન હસે, નયણાં ધરે સનેહુ; તે માણસ નિવ કિયે, પ્રાણ ત્યરે જો દેહ. ના કહેશે તેહિ આવશે, ફાકટ મ કરી જોર; વિરહદાવાનલ જવાળતાં, હાશે પાપ અઘાર.
૪૫
४७
૧ સંભાળ–વ્હાર. ૨ બ્રહ્માએ. ૩ દીવાની શિખા. ૪ સ્નેહ તેલ. પ કાયમ. ૬ ભરણુ, છ પીડાની રચનાને,
૪૬
www.jainelibrary.org
