________________
રૂપચંદકુંવરરાસ, સાનિધ પામી શારદતણું, એથે ખંડ હવે વળિ ભણું સુણજે સરસ કથા સુવિશાળ, એકમનાં થઈ બાળગપાળ. ૨ તવ બેલી સેહગસુંદરી, બાઈ વાત કહી તે ખરી, તું માહરી મનમાની સહી, તુજ આગળ કાંઈ છાનું નહીં. ૩
(સેરઠા-છદ). સાથિ તે સુવિહાણ, જે હર બૂઝે હિયાતણું; તેને સુપિયે પ્રાણ, અળજે આવે આપણે.” જે સુખ દુખ જાણે આપણે કાજ આપણે આવે ઘણે;
તે પરગજું માણસ જાણુ, તેહશું જઇયે જાતે પ્રાણ. ૪ નિજ કારજ કરવા હુંશિયાર, તેહવાં માણસ મિળે અપાર;
પણ પરગજું જે દઢ ચિત્ત, હું બલિહારી એહવા મિત્ત. ૫ મેં તું લહિ એવી સુજાણ, મુખ આગળ શું કરૂં વખાણું; હવે હું કહું હૈયાનું હીર, સાંભળ તે તું થઈ ગંભીર. ૬ સુસખી શ્રીમતિને ઈમ કહે, બાઈ મદન ઘણું મુજ દહે; હવે જિમ તિમ તે વેદન ટાળ, તિમ કરજે જિમ નાવે “ગાળ. ૭ જે મૂરખ નવિ લહે વિચાર, નવિ જાણે અંગિત આકાર; અચતુર અઘડ કુરૂપ અપાર, એહવે આણે રખે ગમાર. ૮
(માલિની-છંદ) “વર નિજ કર મારી માય મું વારિ નાખે,
વર વિષહર કાળ માય મું અંગે ] રાખે; વર અતિ ઘણુ ગાઢા નારકી દુઃખ દાખે,
પણું મુજ કર મા મૂર્ખ ભતા મ રાખે. જિમ ન સુખિણું હવે કેળિ બાઊળી લાઈ,
૧ મદદગાર. ૨ રસવાળી. ૩ મનની માનેલી–પસંદ પડેલી સખી. ૪ કામદેવ. ૫ કહેવત ન આવે તેમ કરજે. કેળને બાવળને સંયોગે થતાં તેની ભૂંડી દશા થાય.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
