________________
(૩૬) ભરતબાહુબલી
( દુહા ) રસ્તુતિ કરી મુખ અતિ ઘણું, ધન્ય એ અષભજિર્ણોદ;
તેહને કુળ તરણ સમે. સ્વામી ભરતનરિદ. જિણે બહુ વૈરી વશ કર્યા, દેવ નમાવ્યા પાય;
થઈ રેક આવી મિન્યાં, કીધી તામ રક્ષાય. એમ અસુર મુખ સ્તુતિ કરિ, આ અપરાધ;
પરગટફળ વળી તેહનું, અમ સઘળાને લાધ. હવે અમે તુમ કિંકરા, તમે અમારા નાથ;
ઈસું કહી ભરતજ તણે, વાંસે મૂકાવ્યે હાથ. ભરતે બહુ સંતષિયા, દીધે પાછે દેશ;
આણ ફરી ચકીતણ, જેર નહીં લવલેશ. અસુર કરે નુપચાકરી, તિહાં રહે ચકરાય;
સુષેણુ તિ તવ તેડિયે, કહ્યું કામ તિણ ઠાય. નદી સિંધુતણે વળી, ઉત્તર કાંઠે જેહ,
ખંડ એક ત્યાં અતિ ભલે, સાધી આવે તેહ. ભરતવચન શ્રવણે સુણી, ચાલ્ય સેવક તામ;
પ્લેચ્છ ]િ દેશ છત્યે સહી, લીધાં સઘળાં ગામ. ૮ બહુ રિદ્ધિ રાજા આગ્રહી, આવ્યા મન-ઉલ્લાસ; પાય નમાવ્યા રાયને, ભરતે રાખ્યા પાસ. ૯
(ઢાળ ૩૧ મી દેશી—પાઈ છંદની ) અનુક્રમે તવ ચાલ્યા રાય, ચૂળ હિમવંત સાહામે જાય,
પરવત તણી તળેહટી જ્યાં હિં, અઠ્ઠમ એક પિષધશું ત્યાંહિં. હેમવત–સુરને સાધવા, સોવન રથે નૃ૫ બેઠા હવા; હેમવંત સેવનમય સાર, રથ અથડાવ્યા ત્યાં ત્રણવાર. ૨
૧ સૂર્ય. ૨ ક્ષમાવ્યો. ૩ દાસ-તાબેદાર. ૪ હાથ કરીને.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
