________________
પ્રેમવાત્સલ્ય, ( ૩૪૯) દુર્જન જતને પાળિયે, એ તું મ કરે ધાંખ;
હંસે રાખે બુડતાં, ઉંદરે કરી પાંખ. મિત્ર અને કુમિત્રને, રખે કરે વિશ્વાસ
બાળે બેહ કેપ્યાથકી, જિમ દવ બાળે ઘાસ. દુર્જન તે દુર્જન સહી, સીંચી જે અમિણ; અંબ ન હોયે લિંબડો, જાતિતણે ગુણે.
( ઢાળ પ્રથમની ચાલુ) તિણે વિખે પીડરે નળ થયે કબડે, કાળો અને કુરૂપ,
તવ નળ ચિતેરે હિવ કિહાં જાઈએ, એડવું લેઈ રૂપ. નળ. ૮ ઈમ ચિંતવતારે અહિ શિટિયે, સુરવર એક ઉદાર,
તે સુર બોલે રે હું ઈહાં આવીઓ, ધરતો પ્રેમ અપાર. નળ. ૯ નિષધનરેસર હું છું તુજ પિતા, આજે એણે ઠામ, હિલી વેળા આવે આપણે, નહીંતર કહી કામ. નળ. ૧૦
(દુહા ) સંસે નવિ આવીઆ, જે વેલા ન પહુર;
તે સાજણ તિણ દેશડે, કરજે રાજ બહુ. રેગે કણે પીડિયા, કાળ દુકાળે જેહ;
દેહિલી વેળા આવિયા, સાજણ ગણજે તેહ. કામકાજ આવે નહીં, તે સાજણ કણ નામ, મેટા તાડ સરીખડા, વાધ્યા તે કુણ નામ ?
( ઢાળ પાછલી ચાલુ. ) નિષધ કહે છેરે પુત્ર તુમ સુણે, મમણને ભવે સાધક
ઘટિકા બારે તે સંતાપીએ તે કર્મ કરેરે આ બાધ, નળ. ૧૧ તિણે પ્રમાણેરે બાર વરષ લગે, “ભાવઠ તું નળ જાણ;
૧ સાપ મટીને. ૨ ઉત્તમ દેવ. ૩ સાધુ-મુનિ. ૪ પીડા સંતાપ. ૫ દુ:ખ-કચ્છ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
