________________
(૨૬) વચ્છરાજ દેવરાજ. સાંજ લગે તવ વાટડી, વચ્છ જેઈ અપાર;
હારને સાર ન જાણું તાહરી એ. કે રીસાણે તેહ ભણી, જે દીધું મેં કામરે;
કામને નામ તાહરૂં સોહામણું એ. ભૂખે તરશ્ય હસે તું, વચ્છ તું કિહાં રહિયેરે,
રહીઓ ને દહીઓ મુજ માસી ઘટુએ. વચ્છરાજ સુણ વાત, તુજ માતી બોલેરે,
બેલે ન ટેલે કાંઈ નીઠરૂ એ. એકવાર તુજ દેહલે, મેરી આંખડ ઈરે;
જોઈને રાઈ નહીં હિવ તે પછે એ. ઈમ વિલપંતી માડલી, અને વળી માસીરે, માસીને હિયે વિમાસી તે વળીએ.
( ઢાળ ૩ છ–દેશી એપાઈની ) પાછી આવી વિદ્યાધરી, રેવા માંડયું માયા કરી; વળી વળી જપ વચ્છરાચ, કુંઅને મન વાયુ વાય. ૧ ઈમ વલવંતી વિલખી થઈ, કંચુક વિણ તે નિય ઘર ગઈ
દિનકરતણું કિરણ વિસ્તરે, દેવળથી બાહર નીસરે. ૨ વૃક્ષથકી તે કાવડ લેય, કુંઅર નગરમાંહિ પેસેય; વિમલા જપે વધાવી લિએ, ધારણિ વચ્છરાજ આવીએ. ૩ તવ ધારણિ ઊડી ધસમસી, દેખી કુંવર હિયડે હસી; વચ્છરાજ તવ કરી પ્રણામ, આપે ચંદન કંચુક તામ. ૪ છએ ખંડે મતિ જાજુઈ, દ્વિતીય ખંડ સમાપતી હુઈ; “ આ કંચુક ચંદન બહુ, તૃતીય ખંડ હવે સુણજે સહુ. ૫ ઇતિશ્રી વછરાજ રાસ દ્વિતીય ખંડ સમાસ ૧ કપટ, ૨ સૂર્યનાં. ૩ દેવળ-મંદિર. ૪ કાંચળી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
