________________
( ૧૫૪) જ્યાનંદ કેવળી, મદન મનમાં ચિંતવે, ધિગધિગ એ સંસાર;
સંબળ બહુ બાંધી કરી, તે ચાલ્યા નિરધાર. વન પરવત તે નિરખત, ચાલ્યા જાયે જામ;
થાકે વન ભીતર જઈ, વડે લીધે વિશ્રામ. તે પાસે છે કઢી, નગરી નામ સુચંગ; વણિગ એક તવ આવિયે, મદન બેલા રંગ. તે સાથે તસ ઘર ગયે, ભેજન ભગતિ અપાર; પાય પ્રણમીને વીનવે, પરણે કન્યા સાર. મદન વિમાસી ચિંતવે, એ સહી રૂડું કામ;
સ્ત્રી પાર્ષે નરને સહી, ન રહે ઘરની મામ. વિદ્યુતલતા તવ પરણિયે, કરે બહુ ભેગ-વિલાસ;
દિન કેતે વળી સાંભરી, પૂરવ નારી તાસ. વિદ્યુલ્લતાને વીનવે, હું જાઉં નિજ ગામ;
દિન કેતા ત્યાં રહી કરી, આવીશ આણે ઠામ. વિદ્યુતાયે ચિંતવી, કીધે કરે સાર;
એ વાટે સંબળ સહી, નિએ કરજે આહાર. ગાંઠે બાંધી ચાલિયે, સર આવ્યું એક જામ; થાકે ભાગે ઉસને, ખાવા લાગે તા. સર પાળે એક કાપડ, ભૂખે પડે તેવ; કર તેહને આપીએ, સ્ત્રી બાંધે જેહ. કાપડીયે તે વાવવું, છાગ થયે તિણ ઠામ,
પાછું વળીને ચાલિયે, વિદ્વતાને ગામ. મદન તેહ દેખી કરી, વિસ્મય પાપે મન્ન;
એહ પાપ છૂટા સહી, પુન્ય ફળ્યું તે ધન્ન. આગળ જઅજ પૂઠે મદન, નિજ ઘરને અનુસાર,
૧ ઈજજત-મર્યાદા.૨ તળાવ. ૩ બકરે. ૪ બેકડે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
