________________
(૧૨૪)
જ્યાન કેવળી, સુખ વિકસે છે ઇંદ્રની પેર, સંઘતણે મન સાલે વિર. ૪૨ એક દિન જ્યા પૂછે સંઘને, તું ઝાંખે કિમ તે કહે મુને, આપણુ જે પરદેશ જવાય, વિવિધ ચરી તે દીસે ભાય. ૪૩ જયાનંદનું મોટું ચિત્ત, મણિમંજરીસ્યું ઝાઝું હિત્ત;
ક્ષણે એક પા છે નવિ થાય, તે સહી કેમ પરદેશ જવાય. ૪૪ સંઘસારે ઘણું તાઈઓ, મધ્ય રાત્રે ઘરથી કાઢીઓ,
બારસાખે શાકજ એક, અતિ સુંદર તે વડે વિવેક. ૪૫ પાછળ સ્ત્રી તે જાગી જામ, કંત ન દેખે પાસે તામ; પશ્ચાતાપ કરે તે બહુ, 'તાત પ્રત્યે જણાવ્યું સહુ. ૪૬ જોયાં દેશ પાટણ ને ગામ કે નવિ જાણે તેનું ઠામ, શાખું શલોક લખ્યું છે જેહ, મંજરીયે સહી દીઠે તેહ. ૪૭
(શ્લેક) ૨વા જળાશયેqષ્ટ, માસાંશ્ચિગેછુ કૌતુકાતું; વર્ષો સુ કુરૂને હંસ, સ્વપદે માનસે રતિ.
(દુહા) હંસા રમળ કરતડા, દેશ વિદેશ બહુ ભક્તિ, પાવસ ઋતુ તે પાવસ, માનસરોવર “રત્તિ.
(ચોપાઈ) એહ લેક વાંચી મંજરી, સુખી થઈ તવ તે સુંદરી
ચાલ્યા ચાલ્યા જાયે જામ, આગળ પર્વત આવ્યે તા. ૪૮ દુખી થયા બહુ ભૂમિ ફરી, તવ સંઘે વાણી ઊચરી;
તાહ ધર્મ તે કેથે થયે, જયા ભણે તુજ સંગે ગયે. ૪૯ તાહરે પાપે એ ફળ જાણ, જયાનંદ એહ બલ્ય વાણ; તે આપણે સહી એ થાય, હું થાકું છું નિશ્ચે પાપ. ૫૦
૧. પિતા. ૨. રમતગમત. ૩. જાતજાતનાં. ૪. વર્ષાદની મેસમમાં. ૫. સુખ વિલાસ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
