________________
માનગારૂઢવિચાર નવિ જાએ જિનવર કને, મન ધર શંકાય;
લઘુ બધવ મુનિવર વડા, કુણ પ્રણમે તસ પાય! ૨ કેવળજ્ઞાન મુજ ઊપજે, તે હું જાઉં ત્યાં હિં;
તવ લગી વન થંભાપરે, સહી ઉભું રહું અહિં ૩ (ઢાળ પ૨ મી. દેશી તુગિયાગિરિ શિખર સેહે રાગ
પરજિયે. ) રહિયે ભુવન મઝાર, કરે કાઉસ્સગ રાય,
નેત્ર નાસિકા વિષે થાપી, નવિ હલાવે પાયરે, રહિ. ૧ તાઢ તડકે તૃષા લાગે, અંગે લાગે ખેહરે;
ચળે ચૂકે નહી તપથી, હું દુખ મુનિ દેહરે. રાહ. ૨. પવન પિઢે ભૂખ લાગે, અંગે વળે પરસેવ રે; રાત દિવસ પ્રભુ રહે ભૂખે, બેસે નહીં ક્ષણમેવરે. રહિ. ૩ વર્ષાકાળ તિહાં વેગે આવ્ય, વરસે બહુ વનમાંહિ રે, ડુંગરા દામિનીથકી કરે, ન કેપ મુનિ ત્યાં હિરે. રહિ. ૪ મુનિ ઢીંચણ લગી વળગા, સબળ ત્યાં શેવાળરે;
જળતણી હોયે છટા ત્યાંહિ, નવિ ચળે જિન-બાળરે. રહિ. ૫ પછી બેઠે ત્યાં શિયાળે, હમેં બળે બહુ ઝાડ, બાહુબળ મન તેહુ ન કરે, જોહું પૂજે હાડરે. રહિ. ૬ મહિષ મેટા ઘસે માથું, ચાટે વનની ગાયરે;
જીવ ખડગી રહે અડકી, ખીજે નહીં ઋષિરાય. રહિ. ૭ ગજેન્દ્ર મેટા ઘસે , વાનરા દે શિર ફાળરે,
સસા સૂઅર હરણુ ચીતર, પરિસહ કરે વિકરાળશે. રહિ. ૮ વનખંડ વેલે મુનિ વીંટ, ચામડે જિમ મૃદંગરે,
સરખટ ઊગે પાય ફાડ, તેહી નહીં મન ભંગરે. રહિ, ૯ કણું પંખી કરે માળા, વીંટી રહ્યા બહુ સાપરે,
રહે ઊભે વર્ષ ભૂખે, જિમ પતાને બાપરે. રહિ. ૧૦ - ૧, ગેંડા. ર. પિતાના પિતા જેમ વર્ષ દિવસે નિરાહાર રહા તેમ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
