________________
વિવેચન.]
૩૩
એમ પૂછયું. અને “આ નાટિકવનિ સાંભળતાં મને અચરજ પ્રાપ્ત થાય છે.” એમ કહ્યું. અશોકચંદ્ર રોહિણીવચનથી ચિંતવે છે કે પિ આ રહિણી મને વહાલી છે, તે પણ આ સમયે મને ફલેશની કરાવનારી થઈ પડી છે” વિગેરે. કારણકે –
“પરદુ:ખ દેખી દુઃખ ન પામે જે નરા, મગસેલ પથરનેં તેલિ કહી તે ખરા; ભજો પરના દુઃખ તેહી જન જીવતા, જયવંતા જગમાંહં રહો તે સાસતા.”
પાનું ૨૦૯ વળી વિચારે છે કે –
સ્ત્રી માયાનું મંદિર કપટની કાચલી, બાંધે સ્ત્રીને વેદ અનંત પાપે મિલી; ભવપ્રપંચનું બીજ નરકગતિ દીપિકા, શોકકંદ કાલીદંદ કાયરજન જીપિકા. સવ કામનું ધામ વિષમ વિષય નદી, કિઈ અપૂરવ વ્યાધિ અનેમા શ્રીજિનૅ વદી; જન્મથકી જિર્ણ છાંડી તે મહાતમા, ધનધન તેહની માય રહયા [ જે ] બેતમા. ૧૪ ”
- પાને ૨૦-૨૧૦ ઈત્યાદિ વિચારી, ફ્રધાનળથી તપી, રોહિણીને રાગ શીખવવા તેનાં ખેલામાંથી લેગપાલને માં. રેણિએ લોકપાલને, “એમાંથી કોઈ નવી પ્રકારને રાગ પરગ કે થશે” એમ ધારી રાજના હાથમાં આપો. રાજાએ તુરત જ સર્વનાં દેખતાં તે બાલકને સાતમી ભૂમિથી હેઠે રસ્તામાં ફેંકી દીધા. પરંતુ રોહિણનાં મેઢઉપર જરા પણ દુ:ખ, કે ક્રોધની નિશાની જવામાં આવી નહિ. કારણ કે તે તે “ આમાંથી કે રાગજ ઉભવ પામશે ” એમ સમજતી હતી. તથા “મરણ કણે કહે છે અને કેમ થાય છે, ” તે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
