________________
૩૧૨
૧૨
અશોક-રહિણ. ઘણું ઘણું મ્યું ભાષિ, આરાધો ભવિલોક; સેવા ગુણપદની કરો, જિમ લહે ભવશેક. “ગૌતમપૂછાવૃત્તિમાં, એને અર્થે સંબંધ; શ્રીવાસુપૂજ્યચરિત્રમાં, છૂટક અથું પ્રબંધ. ગુરૂમુખથી પણ સાંભલ્યા, તેહવા જાણણ કાજ; પ્રાકૃતબંધિ બંધિઓ, સુકવિ કરે સહજ્ય. એ સાંભરતાં ભાવિકનાં, નાશે શક સંતાપ; ગુરૂપ્રતાપથી એહમાં, એ અક્ષયેગની છાપ. જગદમ્બ ભુવનેશ્વરી, શ્રીજિનવરની વાણ; ત્રિભુવનમાંહિ વિસ્તરી, નાદરૂપ ગુણખાણ. સવિ તેહના અનુભાવથી, જ્ઞાનાદિક લહે ભેદ, આગમનિગમ પૂરાણુના, કિતાબ કુરાણ – વેદ. એહમાં પિણ તસ અંશ છે, તિણથી સવિને માન્ય; તેભણિ રાસ એ નવિ ગણો, એ નહીં છે સામાન્ય ! ખંતિકારી ઉટલ ધરી, સુણો સવિ નરનાર; તપ આદ (આદ) સાંભલી, રોહિણને શ્રીકાર !
૧૭
૧૯
(અથ ગ્રન્થપ્રશસ્તિ )
હાલ હમચડીની દેશી. ૩૦મી
શ્રીજિનશાસન નન્દન વનમાં, તપગચ્છ સુરતરૂ સરિખા; સુવિહિત મર્યાદા ચિંતનમાં, એ! સ્યાદ્વાદે પરીક્ષારે. હ૦ ૧ ધન ધન શ્રીજિનવરનું શાસન, ભાસન ભાનુ સમાણું; નયગમભંગ વિચારી જોતાં, તેહમાં સર્વ સમાણુંરે. હ૦ ૨
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
