________________
૧૬૭
(કથા.)
દુહા, હવે વીરસેન તે રાજવી, પાલે અખંડીત રાજ; સિમાડા સહુ વશ કર્યા, વૈરી આણું વાજ. ૧ વીરસેન તે મન ચિંતવી, થ ઘેડે અસવાર;
પુરનગરે આવી, કર્યો મયસારને જુહાર. ૨ તેહ તિહાં એક મુનિવરૂ, આવ્યા વિહાર કરંત; મયસાર, દેશના સાંભલી, વ્રત લીયે મનખંત. ૩. વીરસેન રાજે થાપા, લીધે સંયમભાર; વીરસેને તેડાવ્યો હર્ષ, કમલગુત કુમાર. ૪ કમલગુપ્તને આપીઉં, શ્રીપુરનગરનું રાજ; પિત્તે કનકશાલે આવીયા, કરે ધર્મનાં કાજ. ૫ હાલ, દેશી મખડાની. અથવા, મહીપતિ મેહના, તથા, વાત પોતે જે ભેગવીરે, તેહ કહી સમજાય, સાચે મન એ ખરી; જાતિ કહી વ્યવહારિરે, ન કહ્યા ભૂપતિનાય, સાચે મન
એ ખરી. એ દેશી.
એહવે તિહાં કણે આવીયોરે, રણધવળતણે સચિવ,
ભાગી સાંભલો; કરજેડી પ્રણસેં મુદારે, વલી વિનતી કરે અતીવ. સોભાગી સાંભલો. ૧ મસ્ત્રી કહે સુણો ભૂપતિરે, તુહ સુસરે તે તુહપાસ, સેભાગી; તુમહ મુખ જેવા હલવલેંરે, વલી (બેટી)કુસુમશ્રીનેં ખાસ ભાગી. ૨ તેમાટે કરૂણ કરી, પધારો મહારાજ, સૌભાગી; રણધવળ જુએ વાતડીરે, મિલવાનું છે કાજ. સભાગી. ૩
૧-સંજમ, ચારિત્ર, દક્ષા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
