________________
ત્યારે તેઓ તપાસ કરતાં કરતાં ખંભાત ઉપાશ્રયમાં પહોંચ્યા. ત્યારે ત્યાં વ્યાખ્યાન ચાલુ હતું, આચાર્ય ભગવંત એમને ઓળખી ગયા.
જેવો દેશ, જેવી જાતિ, જેવી ઉંમર અને જેવી સંપન્નતા, એવો વ્યક્તિનો વેષ રહેતો. એ જમાનામાં વેષથી બધું ઓળખાતું. આચાર્યદેવે ઉદાયન મંત્રીને ઈશારો કર્યો. એમણે પણ નજરથી માપ કાઢી સામા ઈશારાથી જ ગુરુદેવને જણાવી દીધું કે હું સંભાળી લઈશ.” વ્યાખ્યાન પતતાં જ ચાંગદેવના પિતા ગુરુદેવ પાસે જવા ઊઠ્યા, વચ્ચેથી જ એમને આંતરીને મંત્રીશ્વરે કહ્યું : પુણ્યાત્મનું! પધારો મારે આંગણે ! એમણે કહ્યું, “પધારવાની વાત પછી, આ તમારા ગુરુ મારો દીકરો ઉપાડી લાવ્યા છે, પહેલાં એમને મળવા દો, પછી બધી વાત ! મંત્રીશ્વરે કહ્યું : “તમારો દીકરો મારે ઘરે છે. આપ પધારો.” ઘરે લઈ ગયા. ભાણે જમવા બેસાડ્યા. દીકરાને સાથે બેસાડ્યો. દીકરાને જોતાં જ એનો અડધો રોષ શમી ગયો.
શ્રાવકસંઘ શ્રમણને ઢાલ બનાવી પોતાનો બચાવ ન કરે પણ અવસર આવે તો પોતે ઢાલ બની શ્રમણોની રક્ષા કરે.
જમ્યા બાદ બેઠકખંડમાં આવ્યા, દીકરાને સલામત જોઈ બાપનો જીવ નીચે બેઠો. મંત્રીશ્વરે વાતનો દોર હાથમાં લીધો : ‘તમે બહુ પુણ્યશાળી છો, તમારા પુત્ર ઉપર ગુરુની નજર ઠરી. મંત્રીશ્વર ઉદાયનને આગળ બોલતાં અટકાવીને ચાંગદેવના પિતાએ કહ્યું : “મંત્રીશ્વર! એ બધી વાત જવા દો. કહો તો દીકરો તમને આપી દઉં પણ એ જતિને તો નહીં જ !' મંત્રીશ્વરે કહ્યું, “તમારા દીકરાને વાંદરો બનાવવો હોય તો મને આપો અને જગપૂજ્ય બનાવવો હોય તો ગુરુદેવને આપો.'
મંત્રીશ્વર ! સમજ્યો નહિ. મંત્રીએ કહ્યું : “જુઓ, મારા ત્રણ દીકરા છે. સવારથી સાંજ એમને આવા જ વાનરવેડા કરવા પડે છે. “આઈએ, બૈઠીએ, લીજીએ, ફિરસે આઈએગા!” જેટલા પણ મહેમાનો મારા ઘરે આવે એ બધાંની
जो जं जगप्पईवेहिं पणीयं सव्वभावपण्णवणं । ण कुणइ सुयं पमाणं, न सो पमाणं पवयणंमि ।।
1 - તમારા
૧૮
જૈનસંઘના મોભીઓને માર્ગદર્શન
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
