________________
195
- ૧૭ : આગમ એ જ આધાર – ૧૩૨
-
૨૪૭
કહ્યું તે ત્રીજાએ. બધાએ એકસરખી જ વાતો લખી છે. કોઈએ નવું તો લખ્યું જ નથી. આગમના રચનારા મહાપુરુષોને એ લોકોએ આવો ચાંદ આપ્યો. કોઈ આગમના રચયિતાએ નવું ન લખ્યું કે આ લોકોને ખટકે છે. એ કહે છે કે આપણે લખીએ એમાં આપણું કેમ ન ઉમેરીએ ? આપણી બુદ્ધિને તાળું મારીને લખવું?' શાસ્ત્ર કહ્યું કે ગીતાર્થના હાથમાં મિથ્યાશાસ્ત્ર પણ સમ્યકુશાસ્ત્ર બની જાય છે. ડાહ્યાના હાથમાં ખોટી વાત પણ સારી બને છે, ગાંડાના હાથમાં સારી વસ્તુ પણ ભયંકર બને છે. વિકારીને આગમ ન જશે?
સાધુ પણ દીક્ષા લઈને તરત આગમ ન વાંચી શકે. અમુક વર્ષ પછી અમુક તપ કર્યા પછી જ ગુરુની આજ્ઞાપૂર્વક વાંચી શકે. વાંચે ત્યારે પણ વિગયનો ત્યાગ હોય. વિનયથી વિકારી બનાય ને વિકારીને આગમ ન જચે. ઘેર લગ્નોત્સવ હોય, વાજાં વાગતાં હોય પણ પેટમાં શૂળ ઊપડે તેને એ સારાં ન લાગે. શૂળ મટે નહિ ત્યાં સુધી બહાર જવાનું એને મન ન થાય. એ જ રીતે વિકાર ન જાય ત્યાં સુધી આગમ ન જશે. વૈદ્ય માત્રા પણ પહેલાં ન આપે. પેટમાંથી મળ નીકળ્યા પછી, રોગ ગયા પછી શક્તિ માટે માત્રા આપે. એ રીતે અહીં પણ વિગય ત્યાગ થાય, વિકાર ઘટે, પછી માત્રા અર્થાત્ આગમ અપાય, એટલે પછી તો એ જેમ વાંચે તેમ રાચે. વિકારી વાંચે એને તો એમ થઈ જાય કે “અરરર ! આવું !” અને પછી મરતાં સુધી એને એમ જ રહે અને એવું જ જગતમાં પણ ફેલાવે. શાસ્ત્રની ચાવી ગીતાર્થોના હાથમાં
ખરાબ સાહિત્ય તો વાંચવું જ નહિ. સારું પણ ગુરુનિશ્રાએ વાંચવું, તો જ લાભ થાય. હું પ્રત્યક્ષ તમને જે રીતે સમજાવી શકું, આકૃતિથી, ઈશારાથી બરાબર ભાવ ઠસાવી શકું તે કાગળમાં લખી ન સમજાવી શકાય. પાસે આવેલામાં તો પા કલાકમાં પણ પલટો થાય પણ કાગળથી એમ ઓછું બને. પાસે તો સાંભળનાર પૂછવું હોય તે પૂછે અને એને યોગ્ય ઉત્તર પણ દેવાય. શાસ્ત્રો વાંચવાનો અધિકાર ગીતાર્થોનો, તમારે સ્વયં વંચાય નહિ. ધાવણા બાળકને માતાનું ધાવણ જ અપાય, ફીઠું તો પણ એ જ અપાય, દૂધપાક ન અપાય. દૂધપાક તો એને માંદો પાડે અને કદાચ મારી પણ નાખે. શાસ્ત્રની ચાવી ગીતાર્થોના જ હાથમાં હોય.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
