________________
દર
આનંદથી તેને સ્વીકારવી આ ત્રીજું પગથિયું છે. જેમ ઝાંખી દૃષ્ટિવાળા કોઈ માણસને રસ્તામાં સામે આવતી ગાય અથડાઈ ન જાય તેથી કોઈ વ્યક્તિ તેને બચાવે તો તે ખુશ થાય કે નહીં? સારું થયું તમે મને બચાવી લીધો નહીંતર હું અથડાઈ પડત. આજ રીતે ભૂલ ને પણ આનંદથી સ્વીકારવી જોઈએ. એક પછી એક પગથિયાં ચડીએ તો જ આગળ વધી શકાય. તો જ ટોચે પહોંચી શકાય. પહેલું પગથિયું છે કે આપણાં મગજમાં જે બ્રાન્તિ ભરેલી છે કે હું તો બરાબર છું, મારામાં કોઈ જ અવગુણ નથી, હું તો ગુણનો ભંડાર છું. આને મગજમાંથી કાઢી નાખવું જોઈએ. બીજા પગથિયામાં પોતે અંદર તરફ જુએ કે મારામાં કયાં-કયાં અવગુણો છે? જુએ તો જ તેને ખ્યાલ આવે કે હું ક્યાં ભૂલ્યો છું અને ત્રીજા પગથિયામાં કોઈ આપણને દોષ બતાવે તે સહર્ષ સ્વીકારીએ તો જ આપણે સુધરી શકીએ. અમે બે ને અમારા બે
જીવનમાં ગુણાનુરાગને કેળવવાથી ગુણો આવીને ઉભા રહે છે. આપણે બધાને પરાયા માનીને બેઠા છીએ માટે તો દુઃખી છીએ. માણસનું માનસ બહુ સંકુચિત બની ગયું છે બસ “અમે બે ને અમારા બે!” મા-બાપનો પણ આમાં નંબર નહીં. મા-બાપ જશે ક્યાં ? ઘરડાના ઘરમાં કે માંડવીના આશ્રમમાં? શું ઘરડા ઘરમાં જવા માટે તમને જન્મ આપ્યો છે. કેટ કેટલી બાધા-આખડીઓથી તમને આ પૃથ્વી પર ઉતાર્યા છે. ઘણા ઘણા માણસો એમ કહેતા આવે છે કે સાહેબ ! મારા દિકરાને બરાબર નથી તેને બરાબર જ્ઞાન ચડે... સુખી થાય એવો વાસક્ષેપ નાખો, પણ કોઈ એમ નથી કહેતા કે સાહેબ મારા પિતાને બરાબર નથી તેમને શાતા રહે એવો વાસક્ષેપ આપો કે નાખો! કેવું સંકુચિત છે માનસ ! આ માનસને બદલવું પડશે. બધા જ મારા છે. જ્યારે આવી વૃત્તિ અપનાવશો ત્યારે જ તમારા જીવનમાં રહેલી ઈર્ષ્યા, અસૂયા દૂર થશે. સંત અને વેશ્યાનું દૃષ્ટાંત
કોઈ ગામમાં એક સંત પુરુષ રહેતા હતા. તેમની કુટિરની સામે જ કોઈ વેશ્યાનું ઘર હતું. આ વેશ્યા રોજ સંતપુરુષના દર્શનથી પોતાની જાતને
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org