Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 04

SR No.: 004643
Original Sutra Author: N/A
Author: Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust
Total Pages: 442
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, & agam_bhagwati
File Size: 15 MB

Page 110

श्रीरायचन्द्र - जिनागमसंप्रद्दे
शतक १८. - उद्देशक २०.
३. तेणं कालेणं तेणं समएणं मुणिसुवर अरहा आदिगरे- जहा सोलसमसए तहेव जाव- समोसढे, जाव-परिसा पज्जुवासति । तणं से कत्तिए सेट्ठी इमीसे कहाए लट्ठे समाणे हट्टतुट्ठ० एवं जहा एक्कारसमसप सुदंसणे तद्देव निग्गओ, जाव- पज्जुवासति । तप णं मुणिसुखप अरहा कत्तियस्स सेट्ठिस्स धम्मकहा जाव परिसा पडिगया ।
४. तर णं से कत्तिए सेट्ठी मुणिसुखय० जाव-निसम्म हट्टतुट्ठ० उट्ठाए उट्ठेति, उ० २ उट्ठेत्ता मुणिसुष्वयं जाव- एवं वयासी- 'एवमेयं भंते । जाव से जहेयं तुज्झे वदह जं, नवरं देवाणुप्पिया ! नेगमट्टसहस्सं आपुच्छामि, जेट्ठपुत्तं च कुडुंबे. ठावे, तर णं अहं देवाणुवियाणं अंतियं पचयामि । अहासुखं जाव-मा पडिबंधं । तप णं से कत्तिए सेट्ठी जाव- पडिनिक्खमति, २ - मित्ता जेणेव इत्थणागपुरे नगरे जेणेव सए गेहे तेणेव उवागच्छर, २- च्छित्ता णेगमट्टसहस्सं सहावेति, २ - वेत्ता एवं वयासी - ' एवं खलु देवाणुपिया ! मए मुणिसुवयस्स अरहओ अंतियं धम्मे निसन्ते, से वि य मे धम्मे इच्छिए, पडिच्छिए, अभिरु । तप णं अहं देवाणुप्पिया ! संसारभयुधिग्गे, जाव-पधयामि तं तुज्झे णं देवाणुप्पिया ! किं करेह, किं ववसह, किं भे हियइच्छिए, किं भे सामत्थे' ? तप णं तं णेगमट्टसहस्सं पि तं कत्तियं सेट्ठि एवं वयासी- 'जह णं देवाणुप्पिया ! संसारभयुविग्गा जाव पवइस्संति, अम्हं देवाणुप्पिया ! किं अन्ने आलंबणे वा, आहारे वा, पडियंधे वा ? अम्हे वि णं देवाणुपिया ! संसारभयुधिग्गा भीया जम्मणमरणाणं देवाणुष्पिपछि सद्धि मुणिसुष्वयस्स अरहओ अंतियं मुंडा भवित्ता आगाराम्रो जाव- पचयामो' ।
५२
५. तरणं से कत्तिए सेट्ठी तं नेगमट्टसहस्वं एवं वयासी- 'जदि णं देवाणुपिया ! संसारभयुविग्गा भीया जम्मणमरगाणं मए सद्धि मुणिसुष्वय० जाव-पश्चयह, तं गच्छह णं तुझे देवाणुप्पिया ! सपसु गिहेसु, विपुलं असणं जाव-उवक्खडावेह, मित्तनाइ० जाव - जेट्ठपुत्तं कुटुंबे ठावेह, जेटू० २ ठावेत्ता तं मित्तनाइ० जाव - जेट्ठपुत्ते आपुच्छद, आपुच्छेता पुरिससह स्सवाहिणीओ सीयाओ दुरूहह, दुरुहित्ता मित्तनाइ० जाव-परिजणेणं जेट्ठपुत्तेहि य समणुगम्ममाणमग्गा सवडीप जाव-रवेणं अकालपरिहीणं चेव मम अंतियं पाउन्भवद्द' । तप णं ते नेगमट्टसहस्सं पि कत्तियस्स सेट्ठिस्स एयम विणणं पडिसुर्णेति, पडिसुणेत्ता जेणेव साई साई गिहाई तेणेव उवागच्छंति, उवागच्छित्ता विपुलं असण० जाव-उवक्खडावेंति, उब
३. ते काळे, ते समये धर्मना आदिकर - इत्यादि वर्णन जेम *सोळमा शतकमां करवामां आव्युं छे तेवा मुनिसुव्रत तीर्थकर समोसर्या अने यावत्-पर्षदाए पर्युपासना करी. त्यारबाद कार्तिकशेठ भगवंत आव्यानी वात सांभळी हर्षवाळो अने संतुष्ट थयो - इत्यादि जेम अगीयारमां शतकमां कहेवामां आव्युं छे एवा सुदर्शन शेठनी पेठे वांदवा नीकळ्यो अने यावत् - तेणे भगवंतनी पर्युपासना करी - बगेरे बधुं कहे. पछी मुनिसुव्रत अर्हते कार्तिक शेठने धर्मकथा कही, यावत्-परिषद् पाछी गइ.
४. त्यारबाद कार्तिकशेठ, मुनिसुव्रत अर्हत पासेथी यावत् - धर्मने सांभळी, अवधारी प्रसन्न अने संतुष्ट थई उभो थयो ; ऊठी मुनिसुव्रत अर्हन्तने यावत्-आ प्रमाणे कह्युं के 'हे भगवन् ! ते एज प्रमाणे छे के यावत्-आप जे प्रमाणे कहो छो. परन्तु हे देवानुप्रिय ! एक हजार आठ वणिकोने पूछी मोटा पुत्रने कुटुम्बनो भार सोंपी देवानुप्रिय एवा आपनी पासे प्रव्रज्या लेवा इच्छं छं. श्रीमुनिसुव्रत भगवंते कह्युं के, 'जेम सुख थाय तेम करो, यावत् -- प्रतिबंध न करो.' त्यारबाद कार्तिक शेठ यावत्-त्यांथी नीकळी ज्यां हस्तिनागपुर नगर छे, अने ज्यां पोतानुं घर छे त्यां आव्यो. पछी तेणे एक हजार आठ बणिकोने बोलावी आ प्रमाणे कधुं - 'हे देवानुप्रियो ! में मुनिसुव्रत अर्हत पासेथी धर्म सांभळ्यो छे, अने ते धर्म मने इष्ट, विशेष इष्ट अने प्रिय छे. तथा हे देवानुप्रियो ! ते धर्म सांभळी ढुं संसारभयथी उद्विद्म थयो छं, यावत् - प्रव्रज्या लेवा इच्छं छं. माटे हे देवानुप्रियो ! तमे शुं करवा इच्छो छो, शी प्रवृत्ति करवा धारो छो, तमारा हृदयने शुं इष्ट छे, अने तमारुं सामर्थ्य शुं छे' ? त्यारबाद ते एक हजार आठ वणिकोए ते कार्तिकशेठने आ प्रमाणे क——'हे देवानुप्रिय ! जो तमे संसारभयथी उद्विग्न थई यावत् — प्रव्रज्या ग्रहण करशो तो अमने बीजुं शुं आलंबन छे, बीजो शो आधार छे, अने बीजो शो प्रतिबन्ध छे ? हे देवानुप्रिय ! अमे पण संसारभयथी उद्विग्न थया छीए, जन्म अने मरणथी भय पाम्या छीए, तो आपनी साथे मुनिसुव्रत अर्हतनी पासे मुंड थईने गृहत्याग करी अनगारपणुं यावत्-ग्रहण करीशुं.
५. त्यार बाद ते कार्तिकशेठे ते एक हजार आठ वणिकोने आ प्रमाणे कह्युं के, हे देवानुप्रियो ! जो तमे पण संसार भयथी उद्विग्न थया हो, जन्म अने मरणथी भय पाम्या हो, तथा मारी साथेज मुनिसुव्रत अर्हत पासे यावत् प्रव्रज्या लेवा इच्छता हो तो तमे तमारे घेर जाओ, अने पुष्कळ अशनादि यावत्-तैयार करावी, मित्र ज्ञाति वगेरेने बोलावी यावत् ज्येष्ठ पुत्रने कुटुम्बनो भार सोंपी अने मित्रादिक तथा ज्येष्ठ पुत्रने पूछी हजार पुरुषो वडे उचकी शकाय तेवी शिबिकामां बेसी, अने मार्गमां तमारी पाछळ चालता भित्र ज्ञाि यावत्-परिवार वडे अने ज्येष्ठ पुत्र षडे अनुसरायेला, सर्वऋद्धिथी युक्त यावत्-वाद्योना घोषपूर्वक विलंब कर्ता सिवाय मारी पासे आवो.. प्यार पछी कार्तिक शेठना ए कथनने विनयपूर्वक स्वीकारी ते बधा वणिको पोतपोताने घेर गया अने तेओए पुष्कळ अशन, पान, यावत्
३ * भग० सं० ४ श० १६०५ पृ० १४.
+ जुओ-भग० खं० ३ ० ११ उ० ११ १० २३४.