________________
३७४ श्रीरायचन्द्र-जिनागमसंग्रहे
शतक १५, सरीरगस्स किंचि आबाहं वा वावाहं वा छविच्छेदं वा अकीरमाणं पासित्ता सीओसिणं तेयलेस्सं पडिसाहरद, सीओ०२साहरित्ता ममं एवं वयासी-'से गयमेयं भगवं ! से गयमेयं भगवं'। तए णं गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवं बयासी-किं भंते ! एस जूयासिजायरए तुब्भे एवं वयासी-'से गयमेयं भगवं! से गयमेयं भगवं? तए णं अहं गोयमा! गोसालं मंखलिपुत्तं एवं वयासी-'तुमं गं गोसाला! वेसियायणं बालतवस्सि पाससि, पासित्ता ममं अंतियाओ सणियं २ पञ्चोसक्कसि, जेणेव वेसियायणे बालतवस्सी तेणेव उवागच्छसि, ते० २-च्छित्ता वेसियायणं बालतवस्सि एवं वयासी-किं भवं मुणी, मुणिए, उदाहु जयासेजायरए' ? तए णं से वेसियायणे बालतवस्सी तव एयमद्वं नो आढाति, नो परिजाणति, तुसिणीए संचिट्ठइ । तए णं तुमं गोसाला! वेसियायणं बालतवस्सि दोच्चं पि तच्चं पि एवं वयासी-किं भवं मुणी, मुणिए, जावसेजायरए' ? तए णं से वेसियायणे बालतवस्सी तुमं दोच्चं पि तञ्चं पि एवं वुत्ते समाणे आसुरुत्ते जाव-पच्चोसक्कति, पञ्चोसक्त्तिा तव वहाए सरीरगंसि तेयलेस्सं निस्सिरइ । तए णं अहं गोसाला! तव अणुकंपणट्टयाए वेसियायणस्स बालतवस्सिस्स सीयतेयपडिसाहरणट्टयाए पत्थ गं अंतरा सीयलियं तेयलेस्सं निस्सिरामि, जाव-पडिहयं जाणित्ता तव य सरीरगस्स किंचि आवाहं वा वाबाहं वा छविच्छेदं वा अकीरमाणं पासेत्ता सीओसिणं तेयलेस्सं पडिसाहरति, सी० २-साहरित्ता ममं एवं वयासी-से गयमेयं भगवं! से गयमेयं भगवं! तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं अंतियाओ एयमढें सोच्चा, निसम्म भीए जाव-संजायमये ममं वंदति नमंसति; ममं वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-'कहनं भंते! संखित्तविउलतेयलेस्से भवति' ? तए णं अहं गोयमा! गोसालं मंखलिपुत्तं एवं वयासी-जेणं गोसाला! एगाए सणहाए कुम्मासपिडियाए एगेण य वियडासएणं छटुंछट्टेणं अनिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं उर्दू बाहाओ पगिझिय २ जाव-विहरति, से गं अंतो छण्डं मासाणं संखित्तविउलतेयलेस्से भवति' । तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एयमद्रं सम्मं विणएणं पडिसुणेति ।
७. तए णं अहं गोयमा! अन्नदा कदाइ गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं सद्धि कुम्मगामाओ नगराओ सिद्धत्थग्गामं नगरं संपढिए विहाराए, जाहे य मो तं देसं हवमागया जत्थ णं से तिलथंभए । तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवं वयासी'तुज्झे गं भंते ! तदा ममं एवं आइक्खह, जाव-परूवेह-गोसाला! एस णं तिलथंभए निष्फजिस्सइ, नो न निप्पजिस्सइ, तं चेव जाव-पञ्चायाइस्संति' तणं मिच्छा, इमं च णं पञ्चक्खमेव दीसइ-'एस णं से तिलथंभए णो निष्फन्ने, अनिफनमेव । ते य
में जाण्यु'-एम शुं कह्यु ! त्यारे हे गौतम ! मंखलिपुत्र गोशालकने में आ प्रमाणे कह्यु के-हे गोशालक! तें वेश्यायन बालतपखीने जोयो अने जोईने मारी पासेथी धीमे धीमे तुं पाछो गयो, पाछो जईने ज्या वेश्यायन बालतपस्वी हतो त्यां गयो, अने त्यां जईने तें वेश्यायन बालतपस्वीने एम कर्दा के–'शुं तमे मुनि छो, चसकेल छो के यूकाना शय्यातर छो' ? तो पण वेश्यायन बालतपस्वीए तारा ए कथननो आदर-स्वीकार न कर्यो अने ते मौन रह्यो. त्यारबाद हे गोशालक ! तें वेश्यायन बालतपखीने बीजीवार अने त्रीजीवार पण ए प्रमाणे कह्यु के-'तमे मुनि छो, चसकेल छो के यूकाना शय्यातर छो' ? त्यारबाद ज्यारे तें बीजीवार अने त्रीजीवार ए प्रमाणे कयुं एटले ते वेश्यायन बालतपस्वी गुस्से थयो, अने यावत्-पाछो जईने तारो वध करवा माटे तेणे शरीरमांथी तेजोलेश्या बहार काढी. त्यार पछी हे गोशालक ! में तारी दयाथी वेश्यायन बालतपस्वीनी तेजोलेश्यानुं प्रतिसंहरण करवा माटे ए अवसरे में शीत तेजोलेश्या मूकी, यावत्तेणे तेनी उष्ण तेजोलेश्या प्रतिघात थएली जाणीने अने तारा शरीरने कंइ पण थोडी के वघारे पीडा अथवा अवयवनो छेद नहि करा
येलो जोईने पोतानी उष्ण तेजोलेश्या पाछी खेंची लीधी; अने पाछी खेंचीने मने ए प्रमाणे कमु के-'हे भगवन् ! में जाण्यु, हे भगवन् ! भगवंते गोशालकने में जाण्यु.' त्यार बाद मंखलिपुत्र गोशालक मारी पासेथी आ वात सांभळी, हृदयमा अवधारी भय पाम्यो, यावत्-भयभीत थई मने वंदन तेजोळेश्याप्राप्तिनो
अने नमस्कार करी आ प्रमाणे बोल्यो-'हे भगवन् ! (अप्रयोगकाळे) संक्षिप्त अने (प्रयोगकाळे) विपुल तेजोलेश्या केम प्राप्त थाय'! विधि बताव्यो.
त्यारे हे गौतम ! मंखलिपुत्र गोशालकने में ए प्रमाणे कह्यु-'हे गोशालक! जे नखसहित वाळेली अडदना बाकळानी मुठीवडे अने एक विकटाशय-एक चुलुक पाणी वडे निरन्तर छट्ठ छठनो तप करी उंचा हाथ राखी राखीने यावत्-विहरे तो तेने छ मासने अन्ते (अप्रयोगकाळे ) संक्षिप्त अने [प्रयोगकाळे ] विस्तीर्ण एवी तेजोलेश्या प्राप्त थाय'. त्यार पछी मंखलिपुत्र गोशालके मारा आ कथननो विनयवडे सारी रीते स्वीकार कर्यो.
भगवंतनुं गोशाल
७. त्यार बाद हे गौतम! अन्य कोई दिवसे मंखलिपुत्र गोशालकनी साथे कूर्मग्रामनगरथी सिद्धार्थप्रामनगर तरफ जवा माटे में कनी साथे सिद्धार्थग्राम तरफ प्रयाण प्रयाण कयु. ज्यारे अमे ज्यां ते तलनो छोड हतो ते प्रदेश तरफ तुरत आव्या त्यारे मंखलिपुत्र गोशालके मने ए प्रमाणे कयु-'हे भगवन् ! अने भगवंतना वचः तमे मने ते वखते ए प्रमाणे कडं हतुं, यावत्-एम प्ररूप्यु हतुं के 'हे गोशालक! आ तलनो छोड नीपजशे, नहि नीपजे एम नहिनने मिथ्या करवा माटे तलना छोडनी इत्यादि यावत्-तलरूपे उपजशे' ते मिथ्या-असत्य थयु, आ प्रत्यक्ष देखाय छे के आ पेलो तलनो छोड उग्यो नथी, अने तेथी उग्या गोशालकनी तपास. शिवाय ते सात तल पुष्पना जीवो मरण पामी पामीने आज तलना छोडनी एक तलफळीमा सात तलरूपे उत्पन्न थया नथी. त्यार पछी
मंखलिपुत्र गोशालकने में ए प्रमाणे कयुं के 'हे गोशालक! ते वखते ए प्रमाणे कहेता, यावत्-प्ररूपणा करता मारा ए कथननी तुं श्रद्धा
Jain Education international
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org