________________
बारसमो उद्देसो।
१. तेणं कालेणं तेणं समएणं आलभिया नाम नगरी होत्था । वन्नओ। संखवणे चेइए । वन्नओ। तत्थ णं आलभियाए नगरीए बहवे इसिभइपुत्तपामोक्खा समणोवासया परिवसंति, अड्डा, जाव-अपरिभूया, अभिगयजीवा-जीवा जाव-विहरंति । तए णं तेसिं समणोवासयाणं अन्नया कया वि एगयओ सहियाणं समुवागयाणं संनिविट्ठाणं सनिसन्नाणं अयमेयारूवे मिहो कहासमुल्लावे समुप्पजित्था-देवलोगेसु णं अजो! देवाणं केवतियं कालं ठिती पण्णत्ता? तए णं से इसिभहपुत्ते समणोवासए देवढ़ितीगहियढे ते समणोवासए एवं वयासी-देवलोएसु णं अजो! देवाणं जहण्णेणं दसवाससहस्साई ठिती पण्णत्ता, तेण परं समयाहिया, दुसमयाहिया, जाव-दससमयाहिया, संखेज़समयाहिया, असंखेजसमयाहिया, उक्कोसेणं तेत्तीसं सागरोवमाइं ठिती पन्नत्ता । तेण परं वोच्छिन्ना देवा य देवलोगा य । तए णं ते समणोवासया इसिभद्दपुत्तस्स समणोवासगस्स एचमाइक्खमाणस्स जाव-एवं परूवेमाणस्स एयमटुं नो सद्दहंति, नो पत्तियंति, नो रोयंति, एयमटुं असद्दहमाणा अपत्तियमाणा, अरोपमाणा जामेव दिसं.पाउन्भूया तामेव दिसं पडिगया।
२. तेणं कालेणं तेणं समएणं समणे भगवं महावीरे जाव-समोसदे, जाव-परिसा पजवासह । तए णं ते समणोवासया इमीसे कहाए लद्धट्ठा समाणा हट्ट-तुट्ठा एवं जहा तुंगिउद्देसए जाव पज्जवासंति । तएणं समणे भगवं महावीरे तेसिं समणोवासगाणं तीसे य महति० धम्मकहा, जाव-आणाए आराहप भवइ ।
बारमो उद्देशक.
भाळमिका नगरी. १. ते काले-ते समये आलभिका नामे नगरी हती. वर्णन. शंखवन नामे चैत्य हतुं. वर्णन. ते आलभिका नगरीमा ऋषिभद्रपुत्र प्रमुख शंखवन चैत्य.
घणा श्रमणोपासको-श्रावको रहेता हता. तेओ धनिक यावद् कोइथी पराभव न पामे तेवा अने जीवा-जीव तत्त्वने जाणनारा हता. त्यार ऋषिभद्रप्रमुख 'अमणोपासको. बाद बीजा कोइ एक दिवसे एकत्र मळेला, आवेला, एकठा थयेला अने बेठेला ते श्रमणोपासकोनो आ आवा प्रकारनो वार्तालाप थयो-है अमणोपासकोनो
आर्य! देवलोकमां देवोनी केटला काल सुधी स्थितिं कही छे ? त्यार बाद देवस्थिति संबन्धे सत्य हकीकत जाणनार ऋषिभद्रपुत्रे ते श्रमवार्तालाप. देवलोकमां देवोनी णोपासकोने आ प्रमाणे कडुं–'हे आर्य ! देवलोकमां देवोनी जघन्य स्थिति दस हजार वर्षनी कही छे, त्यार पछी एकसमय अधिक, बे
स्थिति. जघन्यस्थिति.
___ समय अधिक, यावद् दश समय अधिक, संख्यात समयाधिक, अने असंख्य समयाधिक करतां उत्कृष्ट तेत्रीश सागरोपमनी स्थिति कही छे. उत्कृष्टस्थिति. त्यार पछी देवो अने देवलोको व्युच्छिन्न थाय छे (अर्थात् तेनाथी उपरनी स्थितिना देवो अने देवलोको नथी.) त्यार पछी ए प्रमाणे
कहेतां, यावत् एम प्ररूपणा करता ते श्रमणोपासको ऋषिभद्रपुत्र श्रमणोपासकना आ अर्थनी श्रद्धा करता नथी, प्रतीति करता नथी अने रुचि करता नथी. ए अर्थनी श्रद्धा, प्रतीति अने रुचि नहि करता तेओ जे दिशाथी आव्या हता तेज दिशा तरफ पाछा गया.
२. ते काले-ते समये श्रमण भगवंत महावीर यावत् समवसर्या, यावत् परिषद तेमनी उपासना करे छे. त्यार बाद ते श्रमणोपासको [श्री महावीर स्वामी आव्यानी] आ वात सांभळी, हर्षित अने संतुष्ट थया-इत्यादि *तुंगिक उद्देशकनी पेठे जाणवं, यावत् तेओ पर्युपासना करे छे. त्यार पछी श्रमण भगवंत महावीरे ते श्रमणोपासकोने तथा अत्यन्त मोटी ते पर्षदने धर्मकथा कही. यावत् तेओ आज्ञाना आराधक थया.
२* भग० ख०१ श.२ उ०५पृ. २७८.
Jain Education international
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org