________________
શ્રીભગવતી-સાર પણ મહાવીર જિન છે.” એમ કરી શપથમાંથી મુક્ત થઈ, તેમણે પછીથી દોરડું છોડી નાખી, હાટનાં બારણાં ઉઘાડી નાખ્યાં, અને પછી ગોશાલકે પહેલાં કહ્યું હતું તેમ મોટી ધામધૂમથી તેના શરીરને બહાર કાઢ્યું.
- ત્યાર પછી શ્રમણભગવાન મહાવીર શ્રાવતી નગરીથી નીકળી મેંઢિકગ્રામ નામે નગરની બહાર સણકોષ્ટક નામે ચિત્યમાં આવીને ઊતર્યા. ત્યાં મહાવીરને મહાન પીડાકારી પિત્તવરને દાહ ઉપડ્યો અને લોહીના ઝાડા થવા માંડ્યા. એટલે લોકોને ખાતરી થવા લાગી કે હવે ગોપાલકના કહ્યા પ્રમાણે મહાવીર મૃત્યુ પામશે. તે વખતે ભગવાનના શિષ્ય સિંહ નામે અનગાર થોડે દૂર હાથ ઊંચો રાખી છ ટંકના નિરંતર ઉપવાસરૂપી તપ કરતા હતા. તેમને લેકનું આમ કહેવું સાંભળી બહુ ઓછું આવ્યું, અને તેમણે રુદન કરવા માંડ્યું. ત્યારે ભગવાન મહાવીરે એ વસ્તુ દૂરથી જાણી લઈ પિતાના નિરોને તેમને બોલાવી લાવવા મેકલ્યા. તે આવ્યા બાદ મહાવીરે આશ્વાસન આપતાં કહ્યું કે, “હું હમણાં મરણ પામવાનો નથી, પણ ૧૬ વર્ષ જીવવાનો છું. માટે તે મેંટિક નગરમાં રેવતી ગૃહપત્ની છે, તેને ત્યાં જા. તેણે મારે માટે બે કબૂતર રાંધીને તૈયાર કર્યા છે. પણ તેને કહેજે કે મારે તેમનું કામ નથી, પરંતુ ગઈ કાલે બિલાડાએ મારેલા કૂકડાનું માંસ તેણે તૈયાર કરેલું છે, તે મારે માટે લઈ આવ.” આ સાંભળી સિંહ રેવતીને ઘેર ગયા, અને મહાવીરના કહ્યા મુજબ તેની પાસે ભિક્ષા માગી. પિતાની ગુપ્ત વાત આમ દૂરથી જાણ લેનારા સાધુ પ્રત્યે તે બહુ ખુશ થઈ, અને તેણે ખુશીથી તે ભિક્ષા આપી. આથી તેને
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
