________________
ગેયાલક
૨૯૯
આદ
મન સુગધા ગંધાદક વડે નવરાવજો; સુગંધી ભગવાં વસ્ત્ર વડે મારી શરીરને લૂછ્યો; ગાશી ચંદનને લેપ કરો; સફેદ મહામૂલ્ય પછેડી પહેરાવન્તે; સવ્વલ કારથી વિભૂષિત કરજો અને હજાર પુરુષાએ ઊંચકેલ પાલખીમાં મને બેસાડી શ્રાવસ્તીના રાજમામાં ‘૨૪મા છેલ્લા તીર્થંકર મલિપુત્ર ગેાશાલક, જિન થયા, સિદ્ધ થયા, મુક્ત થયા અને સ દુ:ખથી રહિત થયા, એ પ્રમાણે ઘેષણા કરતા કરતા મારા શરીરને બહાર કાઢજે.
પરંતુ સાત રાત્રી પૂરી થવા આવતાં ગેાશાલકનું મિથ્યાત્વ દૂર થયું અને તને ખ્યાલ આવ્યા કે, ‘હું ખરેખર જિન નથી છતાં જિન કહેવડાવતા ર્યો છું, મેં શ્રમણાન ઘાત કર્યો છે અને આચાને દ્વેષ કર્યો છે. શ્રમણ ભગવાન જ સાચા જિન છે.' આથી તેણે પેલા સ્થવિરેશને પાછા. ખેલાવ્યા અને કહ્યું કે, “હું જિન નથી, પણ જૂઠે જ જિન કહેવરાવતે કર્યાં છું. મહાવીર ભગવાન જ સાચા જિન છે;. હું તે। શ્રમણધાતી, અને આચાર્યદ્વેષી છું. માટે મર્યાં બાદ મારા ડાંબા પગે દારડું બાંધી તમે ત્રણ વાર મારા મોંમાં થૂકો અને પછી શ્રાવસ્તી નગરીના રાજમાર્ગોમાં, ‘ ગેશાલક જિન નથી, મહાવીર જ જિન છે' એમ ધેાષણા કરતા કરતા મારા શરીરને ઢસડજો.”
પછી તે આવિક સ્થવિરાએ ગેાશાલકને મરણ પામેàા જાણી, કુંભારણના હાટનાં બારણાં બંધ કર્યાં અને જમીન ઉપર શ્રાવસ્તી નગરીનું ચિત્ર કાઢી, ગેાશાલકના શરીરને, ડાબે પગે દારડું બાંધીને, ત્રણ વાર માંમાં થૂક ઢસડવું અને ધીમે અવાજ કર્યાં કે, ‘ગેાશાલક જિન નથી,
Jain Education International 2010_05 For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
