________________
ધન્ય મહાવીર, ધન્ય ચંદના....!
[ ર૨૫ ] તકેદારી રાખતા. પિતાની પાસે જ જમવા બેસાડતા. આ બધું જોઈ મૂળ ઈર્ષ્યાગ્નિથી સળગી જતી!
એક વખત ધનાવાહ શેઠે બહારથી આવી પાણી માગ્યું. કેઈનકર હાજર ન હોવાથી ચંદના પિતૃભાવનાપૂર્ણ પ્રેમથી પાણીને કળશ ભરી લાવી. શેઠની ના હોવા છતાં શેઠના પગ ધેવા લાગી. તે દિવસે ચંદનાએ શેઠે આગલા દિવસે જ લાવી આપેલ સુંદર જરીયન સાડી પરિધાન કરી હતી. ચંદનાના સ્વભાવિક રૂપમાં આ સાડી તેને ખૂબ જ શેભતી હતી. ધનાવાહ શેઠ પગ ધોતી ચંદનાને પ્રેમાળ નજરે જોઈ રહ્યા. એવામાં ચંદનાને દીર્ઘ કેશપાશ સહસા છુટી ગયે અને તેના અતિ લાંબા વાળ પાણીમાં પડી ભીંજાવા લાગ્યા. આ જોઈ શેઠે લાકડીથી તેના વાળ ઉંચા કરી અંડે બાંધી દીધો ! મૂળા શેઠાણીએ છુપી રીતે આ દૃષ્ય જોયું અને છળી ઊઠી... “ અરે! ચંદનાને રૂપવતી જોઈ શેઠની બુદ્ધિ બગડી લાગે છે. તે દહાડે નકકી મને કાઢી મુકશે અને એને પત્ની તરીકે રાખશે. મારા પર અવશ્ય શેક્યનું શલ્ય આવશે અને હું આ જીંદગીમાં ઓશીયાળી બની જઈશ. દુશ્મન અને દર્દીને ઉગતા જ ડામ સારે !” એમ વિચારી સમયની રાહ જોતી મૂળાને એક વખત સમય મળી ગયે. અને ચંદનાની સાથે કેઈ નજીવા બહાનાથી ઝગડે કરી તેને ખૂબ મારી. પછી હજામને બેલાવી તેને લાંબે, સુમિત, શ્યામલ કેશપાશ કપાવી નાખે. હાથ પગમાં બેડીઓ પહેરાવી, એક અંધારીયા ઓરડામાં ધકેલી દીધી. આવા અચાનક આવી પડેલા મૂળાના આક્રોશથી અને મારથી ચંદન એકદમ ગભરાઈ ગઈ. એનું અંતર હેબતાઈ ગયું અને ચોધાર આંસુએ રડવા લાગી. પણ શેઠા
Jain Education International 2010_04 For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
