________________
ભૂમિ ગ્રહ પેસી કોઈ ઢોલા તાડે શબ્દ સુણાવે અતોલ ।
કુણ મારગ તે શબ્દ નીકળ્યો, તિમ જીવ વાયુ સમો અટકળ્યો ।।૮।। વળી કહે તિહાં કીડા ઉપન્યા જીવ કયે મારગ નીપના ।
ગુરૂ કહે લોહખંડ તાપવ્યો, અગ્નિ કહી છિદ્રમાંહિ ઠવ્યો ।।૯।। વહિન જિપ પેઠો લોહ માંહિ, તિમ જીવ ઉપન્યો કોઠિ માંહિ । વળી નૃપતિ કહે વૃદ્ધ નર જુવાન, નાખે બાણ ધરી એક આસન્ન એક દૂરે જા, સરખા જીવ તો અંત૨ કાય
એકતાન ।।૧૦।।
જીવ પદારથ ઈમ નહિ સહી, ગુરૂ કહે સુણ રાજના ગહગહી|૧૧|| તન ઉપકરણ સવિ જુના થયા સરિખા જીવ તો કરમે ગ્રહ્યા । વલી કહે એક દિન ચોર ઝાલીયો, તુલા રોપ કરી ઉતારીયો ।।૧૨। હિંસી તોલ્યો સરખો થયો જીવ અજીવ અધિકો નવિ લહ્યો ।
ગુરૂ કહે દડો વાયે ભર્યો ઠાલો તોલ્યો સમ ઉતર્યો ।।૧૩।। તિમ એ જીવ ગુરૂ લઘુ નહિ હોય વલી રાજા જંપે ગુરૂ જોય।
ચોર ઝાલી જોયો વધકરી, ખંડોખંડ કરી ફરી કરી ।।૧૪।। નવિ લાધ્યો તે જીવ સુજાણ કિયો નિશ્ચય મેં જીવ અઠાણ
ગણધર કહે અરણી પાષાણ, તેહમાં અગ્નિ અચ્છેરૃપ જાણ ।।૧૫।। નવિ દીસે તે બાહિર સહી જીવ અછે પણ દીસે નહીં। જંપે ભૂપતિ ઘટ પટ થંભ દીસે છે પણ જીવ અચંભ ।।૧૬।। કા નજરે નાવે તે જીવ, તે પણ મુઝ મન સંશય અતીવ આચારજ કહે સાંભળ ભૂપ, તરૂ હાલે છે વાય સરૂપ ||૧૭ || તરૂ દીસે નવિ દીસે વાય, એમ સ્વરૂપ જીવ કહેવાય।
કહે નરપતિ કુંજર કુંથુઆ, સરખા જીવ તો કાં જુગુસા।।૧૮।। એક મોટો એક લઘુતર હોય, એ સંશય મુજ હિયડે જોય
ગણધર કહે દીવો ઘરમાંહી, અજુઆળું કરે સઘળે ત્યાંહ ||૧૯ || કુંડકમાં મેલ્યો તવ તિહાં, અજુઆળું વ્યાપે વતી જિહાં
Jain Education International 2010_03
૧૨૦
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
