________________
તે નગરમાં સુર નામે શેઠ મોટો વ્યવહારી વસે છે, તે પણ રુદ્ધિવંત મોટી સંપદાનો ધણી, દેવ ગુરુનો પરમ ભક્તિવંત અને રાગી છે. એકદા પ્રસ્તાવે તે સૂર શેઠે ગુરુને પૂછ્યું કે હે સ્વામી ! જે ધર્મથી કર્મ ક્ષય થાય, એવો ધર્મ મુજને કહો. તે વારે ગુરુએ મૌનએકાદશીનો મહિમા તેની આગળ કહ્યો. તે સાંભલી સૂર શેઠે પણ કુટુંબ સહિત માર્ગશિર શુદિ એકાદશીનું તપ કરવા માંડ્યું. તે વિધિપૂર્વક અગીયાર વર્ષ પર્યત તપ કીધું. તપ પૂર્ણ થયાથી સર્વ પ્રકારે વિસ્તારથી ઉજમણું કર્યું. સ્વામીવાત્સલ્ય, સંઘપૂજા કરી. પછી અનુક્રમે આયુષ્ય પૂર્ણ થયાથી તે તપના પ્રભાવે કરી અગીયારમા આરણ્યદેવલોકે એકવીશ સાગરોપમને આઉખે દેવતાપણે ઉપન્યો. તિહાં દેવતાની સંપદા ભોગવી આયુ પૂર્ણ થયે ત્યાંથી ચવીને આ જંબુદ્વીપના ભરતને વિષે સૌરીપુર નગરમાં સમુદ્રદત્ત શેઠની પ્રીતિમતી સ્ત્રીને ઉદરે પુત્રપણે ઉપન્યો. તે વારે તેની માતાને વ્રત પાલવાની ઇચ્છા થઈ. અનુક્રમે સવા નવ માસે ગર્ભસ્થિતિ પૂર્ણ થયે થકે પુત્રનો જન્મ થયો. મધ્ય રાત્રે બાલકનું નાલ છેદીને તે નાલને દાટવા માટે પૃથ્વી ખોદી, ત્યાં ખોદતાં ખોદતાં તેમાંથી નિધાન નીકલી આવ્યું. તે નિધાન લઈને માતાપિતાએ મોટો જન્મ મહોત્સવ કીધો, ઘણું દાન દીધું, પુર માંહે મોટો યશ લીધો, બારમે દિવસે સર્વ કુટુંબ પરિવારને અશન, પાન, ખાદિમ, સ્વાદિમ જમાડીને પ્રથમ ગર્ભ રહ્યાથી માતાને વ્રત પાળવાની ઇચ્છા હતી, માટે તે બાલકનું સુવ્રત એવું નામ દીધું. પછી તે બાલક, પાંચ ધાવે કરી લાલતાં પાલતાં સંભાલતાં જે વારે આઠ વર્ષનો થયો, તે વારે માતાપિતાએ તેને ભણવા યોગ્ય જાણીને શુભ દિવસે શુભ મુહૂર્ત નિશાલગરણું કરી મોટે ઉત્સવે નિશાળે ભણવા મોકલ્યો. તે બાલક જ્ઞાનાવરણીય કર્મના ક્ષયોપશમથી સમસ્ત કલામાં પ્રવીણ થયો.
પછી અનુક્રમે યૌવનાવસ્થા પામ્યો, તે વારે તેના પિતાએ તેને મોટા વ્યવહારીઆની અગીયાર કન્યાઓ પરણાવી. તેનાં નામ કહે છે : ૧ શ્રીકાંતા, ૨ પદ્મા, ૩ લક્ષ્મી, ૪ ગંગા, ૫ તારા, ૬ ગૌરી, ૭ રંભા, ૮ ગંગાવતી, ૯ પદ્માવતી, ૧૦ પદ્મિની, ૧૧ રતિ. એ અગીયાર કન્યાનું સમકાલે પાણિગ્રહણ કરાવ્યું. તે સર્વ મહા રૂપવંત દેવકન્યા સમાન છે, તેમની સાથે સંસાર સંબંધી પંચેદ્રિયનાં વિષયસુખ ભોગવતો થકો રહે છે. એકદા સમુદ્રદત્ત શેઠે વિચાર્યું જે મારો પુત્ર હવે ઘરનો ભાર નિર્વહન કરવા યોગ્ય થયો છે, એમ ચિંતવી મૌનએકાદશી
૧૩
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org