________________
६७
चतुर्थः सर्गः । मूर्त्याप्तमिव बोधं च, तनुमंतं तपोभरम् । देहाप्तमिव चारित्र, मात्मध्यानपरायणम् ।। ३१ ।। गीतार्थमुनिभिग्र्लान, परिसेवाविचक्षणैः । संवाह्यमानसर्वांगं, करैः कमलकोमलैः ॥ ३२ ॥ अंगतोऽगिप्रभेदैक, निश्चयैकाग्रमानसम् । कमलामलहस्तस्थ, पुस्तकन्यस्तचक्षुषम् ॥ ३३।। शरीरापरभागस्थं, भवभंगैकमुद्गरम् । धारयंतं मनोहारि, रजोहरणमंतिके ॥ ३४ ॥ अहंपूर्विकयोपेतै, नरनारीकदंबकैः । परिप्राप्ताधिकश्रद्धे, राबद्धपरिमंडलम् ॥ ३५ ॥ आनंदोद्गारसंयुक्त, देशनामृतदायिनम् । तपगच्छरथाकर्ष, धौरेयं धैर्यधारकम् ॥ ३६।। वल्कलाकल्पितासन्ना, सने पर्यंकमासितम् । ददर्श सोऽथ तत्रस्थं, तं बुद्धिविजयं मुनिम् ॥३७ ॥ ॥सप्तभिः कुलकम् ॥
મૂર્તિને પ્રાપ્ત થએલું જાણે જ્ઞાન જ હોય નહીં એવા, શરીરધારી જાણે તપનો સમૂહ જ હોય નહીં એવા, દેહધારી જાણે ચારિત્ર જ હોય નહીં એવા, આત્મધ્યાનમાં તત્પર, ગ્લાનોની સેવા કરવામાં વિચક્ષણ એવા ગીતાર્થ મુનિઓથી કમલ સરખા કોમળ હાથોએ કરીને દબાતું છે સર્વ અંગ જેમનું એવા, “શરીરથી આત્મા ભિન્ન છે” એવી રીતના એક નિશ્ચયમાં એકાગ્ર થએલું છે મન જેમનું એવા, કમલ સરખા નિર્મલ હાથમાં રહેલા પુસ્તકમાં રાખેલ છે ચક્ષુઓ જેમણે એવા, નજદીકમાં શરીરના અપર ભાગ
१. अहंपूर्वमहंपूर्वमित्यहंपूर्विका स्त्रियाम् ।। इत्यमरः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
