________________
४२
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। इतश्च तत्र कोऽप्यागा, दोशवंशसुमौक्तिकम् । जीराख्यग्रामवास्तव्यो, योद्धमल्लो वणिग्वरः ॥ ८ ॥
એટલામાં ઓશવાળ નામના વંશમાં મોતી સરખો અને જીરા નામે ગામનો રહેવાસી એવો “યોદ્ધમલ” નામે કોઈક ઉત્તમ વણિક ત્યાં આવ્યો. मात्रा समर्पितः पुत्रो, वाणिज्यसुकलाप्तये । तस्मै सुवणिजेऽजस्त्र, मायतिहितकाम्यया ॥९॥
માતાએ (તે પોતાના આત્મારામજી નામના) પુત્રને આગામી કાળમાં (થનારા) હિતની ઈચ્છાથી, વ્યાપારની ઉત્તમ કલાની પ્રાપ્તિ માટે તુરત તે ઉત્તમ વણિકને સોંપ્યો. कलाकलापसाकल्यं, प्रलब्धं चपलं ततः। हृदि हृद्यं यथा मद्यं, तेन पुष्पादलिस्तथा ॥१० ।।
પુષ્પ પાસેથી ભમરો જેમ મનોહર મધને તેમ, તેની પાસેથી તેમણે (આત્મારામજીએ) તુરત કલાના સમૂહના સકલપણાને એટલે કલાના સર્વ સમૂહને મેળવ્યો. इतश्च तमीतुल्योऽभू, त्तत्र ढुंढकनामकः । मतो महौ चिदंधाना, मवटाक्षेपणक्षमः ॥११ ॥
એટલામાં ત્યાં પૃથ્વી પર (રહેલા) જ્ઞાને કરીને અંધ માણસોને (સંસારરૂપી) ખાડામાં ફેંકવાને સમર્થ, એવા રાત્રિતુલ્ય ઢંઢક નામે મત હતો.
૧. વાંસમાં મોતીઓની ઉત્પત્તિ પ્રસિદ્ધ જ છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
