________________
३४०
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। શત્રુએ છોડેલાં બાણોના સમૂહો પડ્યા, અને તેથી ઘાયલ થએલા અંગમાંથી ગળતી રુધિરની મનોહર ધારાવાળો થયો થકો માન સુભટ જાણે માણિકયોની માળાઓએ કરીને યુક્ત થયો હોય નહીં જેમ, તેમ શોભવા લાગ્યો. हंसोऽपि तस्य शरपंक्तिसुवृष्टिपात ।
शीर्णं निरीक्ष्य निजवासमथो सखेदः ॥ त्यक्त्वा च तं प्रविगतो ह्यपरप्रदेशं । .
वृष्टेर्हि हंसनिकरा दधति प्रयाणम् ।। ६६ ॥
હવે તેનો હંસ કેતાં જીવ પણ, બાણોની શ્રેણિના ઉત્તમ વૃષ્ટિપાતથી વિખરાએલા પોતાના આવાસને (શરીરને) જોઈને ખેદ સહિત તેને તજીને બીજે સ્થાનકે ગયો; કેમકે વૃષ્ટિથી હંસોના સમૂહો પ્રયાણને ધારણ કરે છે. हंसं च तं किल विलोक्य कृतप्रयाणं । - हंसोऽपि मेघपथगो निजमित्र भावम् ॥ स्वांते विचार्य वरवारिनिधिं जगाम ।
संतस्त्यजंति न हि साप्तपदीनमत्र ।। ६७ ॥
५२५२ रेख छ प्रयाशे मेवा (तना) ते डंसने (94ને) જોઈને આકાશમાં રહેલો હંસ પણ (સૂર્ય પણ) મનમાં પો
१. रविश्वेतच्छदो हंसो। इत्यमरः ॥ हंति गच्छति । 'हन हिंसागत्योः' (अ० प० अ०) पचाद्यच् (३। १ । १३४) 'भवद्वर्णागमाद्धंसः' इति सक् । यद्वा-वृत वदिवचिवसिहनिकमिकषिभ्यः' (उ०-३। ६२) इति सप्रत्ययः ॥ इति स्वोपज्ञटीकायाम् ॥ २ सख्यं साप्तपदीनंस्यात् । इत्यमरः । सप्तभिः पदैरवाप्यते । 'साप्तपदीनं सख्यम्' (५। २। २२) इति साधु ।। इति स्वोपज्ञटीकायाम् ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
