________________
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। आकर्ण्य तं खरकरः सहसा तदैव ।
कोलाहलं सुभटजं हि भयादिवारम् ॥ संगृह्य भानुवसु कांतिपदेन कंप्रो ।
द्वीपांतरंप्रति पलायनतां स भेजे ।। ५४ ॥
તે જ વખતે સૂર્ય, સુભટોથી ઉત્પન્ન થએલા તે કોલાહલને સાંભળીને એકદમ ખરેખર ભયથી હોય નહીં જેમ, તેમ (પોતાના) કિરણોરૂપી ધનને લઇને (ચકચકાયમન) કાંતિના મિષથી કંપતો થકો દ્વીપાંતરમતે નાશી ગયો. सेनाद्वयस्य पृतनाचरवर्गमालाः।
स्वस्थानकंप्रति च चेलुरथो सघोषाः ॥ पाथोनिधिंप्रति यथेह पयोदकाले ।
कलूंकषाः कुलमहीधरतो धरित्र्याम् ।।५५॥
હવે બન્ને સેનાના સુભટોના સમૂહની શ્રેણિઓ, વર્ષાકાળમાં આ પૃથ્વીમાં (રહેલી) નદીઓ કુલપર્વતથી જેમ સમુદ્રમતે તેમ ધ્વનિયુક્ત થઈ થકી પોતાના સ્થાનક પ્રતે ચાલવા લાગી. मोहाधिपस्य मनसि प्रविदह्यमान ।
चिंतानलस्य सहसा बहिरागतेह ॥ धिष्ण्यस्फुलिंगकलिता किल धूम्रमाले ।
वाकाशगाथ तमसां ततिराततासीत् ।। ५६ ॥
હવે અહીં મોહરાજાના મનમાં બળતા એવા ચિંતારૂપી અગ્નિની એકદમ બહાર નીકળેલી, તથા તારાઓરૂપી તણખાઓથી યુક્ત થએલી એવી જાણે ખરેખર ધુંવાડાની શ્રેણિ હોય નહીં જેમ, તેમ આકાશમાં રહેલી અંધકારોની શ્રેણિ વિસ્તૃત થઈ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
