________________
३३४
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।।
હાથથી આવતાં બાણોનાં સમૂહોથી દુઃખિત થએલા જોઈને મુનિરાજે પણ પોતાના લશ્કરના સમૂહમાંથી, તેના પ્રતે બ્રહ્મચર્ય નામના ઉત્તમ સુભટને મોકલ્યો.
तौ द्वावपीह समरोत्सुकमानसोग्रा । वग्रेऽवसर्प्य परिखर्वितवीरदप ॥
विंध्याचलावनतटे मदमंडितांगौ ।
दंतावलाविव रणे समयुद्धतां च ॥ ४९ ॥
અહીં સંગ્રામમાં ઉત્સુક મનથી ભયંકર, તથા અટકાવેલ છે સુભટોનો ગર્વ જેઓએ, એવા તેઓ બન્ને પણ અગાડી આવીને, વિંધ્યાચલની પૃથ્વીમાં રહેલા વનના તટમાં મદે કરીને શોભિતાં અંગોવાળા એવા હાથીઓની પેઠે રણમાં યુદ્ધ કરવા લાગ્યા.
प्रोत्सर्पिदर्पभरभारितदेहभाग: ।
कंदर्पनामसुभटो भटकोटितुल्यः ॥
कल्पांतकालविकरालघनो यथाद्धि । र्बाणैर्नभोऽग्रमकरोत्परिपूरितं च ॥ ५० ॥
હવે ઊછળતા અહંકારના સમૂહથી ભારયુક્ત થએલ છે શરીરનો ભાગ જેનો, અને ક્રોડો સુભટ સરખો એવો કામદેવ નામનો સુભટ, કલ્પાંત કાળનો વિકરાળ વરસાદ જેમ પાણીથી તેમ બાણોથી આકાશના અગ્ર ભાગને સંપૂર્ણ કરવા લાગ્યો.
कुंतेन तत्र विहतो हृदि दर्पवीरो । ब्रह्माभिधेन सहसाथ चमूचरेण ॥
पृथ्व्यां पपात चपलं परितप्तदेहो ।
वाताहतो हि विटपीव सुवाटिकायाम् ।। ५१ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
