________________
१८
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। क्षीयमानं क्षपानाथं, दृष्ट्वेवोदधिरात्मजम् । लोलकल्लोलदोडैः, सोरस्ताडमरुद्यत ।। ६३ ।।
(તે) સમુદ્ર પોતાના પુત્ર ચંદ્રને ક્ષય થતો જોઈને જ હોય નહિ જેમ, તેમ ચપલ મોજારૂપી હાથોએ કરીને છાતી કૂટીને રડતો હવો. रक्षां स्वीयनिधानस्य, पिधानस्यापदां द्रुतम् । यामिकाग्यसध्रीचीभि, र्योवीचिभिरचीकरत् ।। ६४ ।।
જે આ સમુદ્ર આપદાઓને આચ્છાદિત કરનારા પોતાના નિધાનની રક્ષા, ઉત્તમ પોળીઆતુલ્ય મોજાંઓ વડે કરીને કરાવતો હતો. अक्षतश्रियमासूते, पयःपूरेण पूरितः । भूरितो हरिदश्माभः, शालिर्यः शालिक्षेत्रवत् ॥ ६५ ।।
પાણીના સમૂહથી અત્યંત ભરેલો, નીલમણિ સરખી કાંતિવાળો, જે આ સમુદ્ર ડાંગરના ખેતરની પેઠે અક્ષીણ લક્ષ્મીને (५क्षे-योपानी संपाने) उत्पन्न ७२ जे. (योपानां तरी ५९। પાણીથી ભરેલાં, તથા અંકુરાઓ ફૂટવાથી લીલમ સરખી કાંતિવાળાં લાગે છે.) स्वकरैरीक्ष्य राजानं, राजमानं निजौजसा । सांयात्रिक इवाजस्त्रं, त्रासिताखिलपद्मिनम् ॥ ६६ ।। नानादेशाटनप्राप्त, भूरिपद्मालयाकरः । सादरं सोदरोवो यो, धनिकस्य धनाकरात् ।। ६७॥
१. वं प्रचेतसि जानीयादिवार्थे तु तदव्ययम् । इति मेदिन्यादिसंमतेश्च ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
