________________
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। છે, તે પણ પ્રસિદ્ધ જ છે.) (આ શ્લોકનો વધારેનો શ્લેષાર્થ, તથા ધ્વન્યર્થ તેની સ્વોપજ્ઞ સંસ્કૃત ટીકાથી જાણી લેવો.) यः सदा मणिमाणिक्य, पुंजराजिविराजितः । राजमान्यजनाभ्यर्णे, खेलंति खलु संपदः ॥५६ ।।
(વળી) જે (આ) સમુદ્ર હંમેશાં મણિ, મણિક્ય આદિકના ઢગલાઓની શ્રેણિઓથી શોભિત થએલો છે, (પણ તેમાં શું આશ્ચર્ય છે?) કારણ કે રાજાના (પક્ષે–ચંદ્રના) માનીતા માણસ પાસે સંપદાઓ કીડા કરે છે જ (ચંદ્રને જોઈ સમુદ્ર વૃદ્ધિ પામે એ પ્રસિદ્ધ જ છે). रत्नगर्भगभस्त्यस्त, गभस्त्योघगभस्तिकम् । मुनिश्रेष्टोऽपि तं दृष्ट्वा, ऽगस्तिासमनाः खलु ॥५७ ।।
રત્નોના મધ્ય ભાગનાં કિરણોથી દૂર કરેલ છે, સૂર્યોના સમૂહનાં પણ કિરણો જેણે, એવા આ સમુદ્રને જોઈને ખરેખર મહામુનિ અગસ્તિઋષિ પણ તેને ગળવાનું મન કરતો હવો !! (અત્યંત ઋદ્ધિવાળા તે સમુદ્રને જોઈને મુનિનું પણ મન ચલાયમાન થયું હોય નહિ જેમ, તેવો ભાવાર્થ જાણવો.) धनिकं धनसंपन्नं, संपन्नाधिकसंपदा । सदा प्रहसति सत्यं, यः फेननिकरच्छलात् ।। ५८ ।। - પોતાને પ્રાપ્ત થએલી અધિક સંપદાએ કરીને આ સમુદ્ર હંમેશાં ફિણના સમૂહના મિષથી ધનવાળા કુબેરની પણ ખરેખર હાંસી કરે છે. वाहिन्यो रसवाहिन्यो, ललल्लोलकराकरैः । समाश्लिष्यंति यं गाढं, श्रीयुक्तं प्रमदा इव ।।५९ ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
