________________
नवमः सर्गः ।
२०५
કરીને માર્ગમાં પુરુષોના હૃદયરૂપી પક્ષીઓને પાડતી થકી, ઝાંઝરોના શબ્દોથી વાચાળ કરેલ છે દિશાઓ જેણીએ એવી તે ઘણો કાળ પિયર રહેનારી કમલા પણ પોતાને ઘેર પહોંચી.
ज्ञात्वा च तस्या अपि भावमेष । मार्गेऽगचेष्टाभिरथांगनायाः ॥ प्रैषीनिजां सोऽपि मुदा हि दासीं ।
तस्यै विदग्धां गदितुं निजेच्छाम् ॥ ५४ ॥
હવે તે આ વરદત્તે પણ માર્ગમાં અંગચેષ્ટાઓથી તે સ્ત્રીનો ભાવ જાણીને, તુરત તેણીને પોતાની ઇચ્છા કહેવા માટે પોતાની એક ચતુર દાસીને હર્ષથી મોકલી.
सापि प्रयाता चपलं वांग्या ।
स्तस्या गृहं हर्षयुता विदग्धा ॥ प्रच्छन्नमाकार्य वराननां तां ।
स्वांतस्थितं सर्वमुदंतमाह ।। ५५ ।।
તે ચતુર દાસી પણ હર્ષ સહિત તુરત તે ઉત્તમ અંગવાળી કમળાને ઘેર ગઈ; અને તે ઉતમ મુખવાળી કમળાને ગુપ્ત રીતે બોલાવીને હૃદયમાં રહેલો સર્વ વૃત્તાંત કહ્યો.
आकर्ण्य तं तु प्रमदं स्वकीयं । रोमांचदंभेन विदर्शयंती ॥
नीचैरवक्तामथ पुंश्चली सा ।
वीतत्रपा कामदशां प्रयाता ।। ५६ ।
१. पुंश्चली चर्षणी बंध- क्यसती कुलटेत्वरी ॥ इत्यमरः ॥ पुंसो भर्तुः सकाशाच्चलति पुरुषांतरं गच्छतीति "पुंश्चली” * चल् गतौ (भ्वा० प० से० ) । अच् ( ३ । १ । १३४) गौरादिः ( ४।१।४१ ) । पुमांसं वृत्ताच्चालयति च्याव कर्मण्यतान्ङीष् (४।१।१५) इति मुकुटः । तन्न । 'चल् कंपने' इत्यनेन कंपनादन्यत्रमित्त्वाविधानाद्वृद्धिप्रसंगात् । संज्ञापूर्वकत्वं वा वृद्धेः ॥ * ॥ इति स्वोपज्ञटीकायाम् ॥
Jain Education International
-
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
