________________
१९०
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। जानंति तत्पादयुगं रमण्याः ।
पादप्रचारंव परेतराजः ॥ मंजीरबंदि ध्वनिनोपलक्ष्यं ।
पुसां बुधाश्चेतनदारणेऽलम् ।। ११ ॥
સ્ત્રીના તે ચરણયુગલને પંડિતો ઝાંઝરરૂપી ભાટના શબ્દોથી ઓળખી શકાય એવા, અને પુરુષોના ચિત્તને દારણ કરવામાં સમર્થ એવા યમના પાદપ્રચારતુલ્ય જાણે છે. जंघाद्वयं भाति वराननायाः ।
कीर्युत्तमस्तंभनिभं स्मरस्य ॥ पादांगदद्योतपदेन तस्या।
वीर्यप्रशस्त्यक्षरवृंदवाहि ।। १२ ॥
ઝાંઝરના તેજના મિષથી વીર્યની પ્રશસ્તિના અક્ષરના સમૂહને ધારણ કરનારું એવું તે ઉત્તમ મુખવાળી સ્ત્રીનું જંઘાઓનું જોડલું કામદેવના ઉત્તમ કીર્તિસ્તંભો સરખું શોભે છે. दात्र्यौ बुधास्ते प्रवदंति जंघे ।
जंघालतांवांबुरुहासनायाः ॥ विश्वंभरायां निजसद्मतोऽरं । .
सापल्यतो वामसुलोचनायाः ।। १३ ॥
તે જંઘાઓને પંડિતો (આ) પૃથ્વીમાં સ્ત્રીના શોકયપણાથી, પોતાના ઘરમાંથી તુરત લક્ષ્મીના જાણે અતિવેગને આપનારી હોય નહીં જેમ, તેવી કહે છે. (અર્થાત્ લક્ષ્મીનો નાશ કરનારી કહે છે)
१. “धर्मराजः पितृपतिः । समवर्ती परेतराट्" ।। इत्यमरः ।। २. बंदिनः स्तुतिपाठकाः ।। इत्यमरः ॥ ३. पादांगदं तुलाकोटि । मंजीरो नूपुरोऽस्रियाम् ।। इत्यमरः ॥ ४. अंबुरुहं कमलं आसनं यस्यास्तस्या लक्ष्म्या इति यावत् ।। इति स्वोपज्ञटीकायाम् ॥ ५. वामः कामः सुष्टुलोचने यस्यास्तस्याः स्त्रिय इति यावत् ॥ इति खोपज्ञटीकायाम् ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
