________________
१८२
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। एवं स चिंतातुरमानसोऽथ । ___ यावत्स्थितोऽस्त्यत्र तदैत्य माली ।। शोकातुरस्तं च जगाद नत्वा ।
नेत्रांबुना संस्नपयन्धरित्रीम् ॥६० ।।
હવે એવી રીતે ચિંતાતુર મનવાળો તે મંત્રી જેટલામાં રહેલો છે, તેટલામાં શોકાતુર થએલો માલી ત્યાં આવીને તથા તે મંત્રીને નમીને, અશ્રુથી જમીનને ભીજાવતો થકો કહેવા લાગ્યો. स्वामिन्नृपस्याद्य सुवाटिकायां।
क्ष्मापश्च वः सूनुरपि प्रभाते ॥ आस्तामशोकस्य तले स्थितौ द्वौ।
तावत्तु तत्रागत एक मर्त्यः ॥ ६१ ।।
હે સ્વામી ! આજે રાજાના મનોહર બગીચામાં રાજા અને આપનો પુત્ર પણ, બન્ને પ્રભાતમાં અશોક વૃક્ષની નીચે ઊભા હતા, તેટલામાં તો ત્યાં એક મનુષ્ય આવ્યો. निस्त्रिंशहस्तो विकरालभालो ।
भूभंगतः पाटलरक्त नेत्रः ॥ साक्षात्कृतांतोव गतः स तत्र।
यत्र स्थितौ तावथ शर्मलीनौ ।। ६२ ।।
પછી હાથમાં તલવારવાળો, ભૃકુટીના ભંગથી ભયંકર લલાટવાળો, ગુલાબ સરખી લાલ આંખોવાળો, અને સાક્ષાત જાણે યમ જ હોય નહીં જેમ, એવો તે માણસ, જ્યાં તેઓ બન્ને સુખમાં લીન થઈને રહ્યા હતા ત્યાં ગયો.
१. निस्त्रिंशो निघृणे खड्गे ।। इति हैमः ॥ २. रोहितो लोहितो रक्तः।। इत्यमरः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
