________________
अष्टमः सर्गः ।
१७७
હવે એવી રીતે આ મુનિનું વચન સાંભળીને, બુદ્ધિએ કરીને પૂજ્ય એવી તે સુવેણી રાણી ધર્મબુદ્ધિને ધારવા લાગી તથા મોક્ષમાર્ગમાં ઉત્તમ વાહનતુલ્ય એવા જૈનવૃત્તને ગ્રહણ કરવાને ઈચ્છવા લાગી. प्रोवाच साथो प्रणतिं विधाय ।
साधूत्तमं तं तमंसं धुनाना ॥ धूतांतरारे मम नाथमेनं।
पृष्ट्वा भविष्यामि हि दीक्षिताहम् ॥ ४६ ।।
હવે તે રાણી તે ઉત્તમ સાધુને નમસ્કાર કરીને, શોકને કંપાવતી થકી કહેવા લાગી કે, હે કંપાવેલ છે આતરંગ શત્રુઓ જેણે એવા મુનિરાજ! મારા તે સ્વામિની રજા લઈને હું ખરેખર દીક્ષિત થઈશ. उक्त्वैवमेषाथ मुनिं प्रणम्य ।
रोमांचिता स्वीयगृहं प्रयाता॥ नाथं निजं चाकथयत्तमैवं।
सा कुद्मलीकृत्य करं प्रमोदात् ॥ ४७ ।।
એમ કહીને તે આ સુવેણી રાણી હવે મુનિને નમસ્કાર કરીને રોમાંચિત થઈ થકી પોતાને ઘરે ગઈ; તથા હર્ષથી હાથ જોડીને પોતાના તે સ્વામીને એવી રીતે કહેવા લાગી.
१. तमो ध्वांते गुण्ण शोके । क्लीबं वा ना विधुतुदे ।। इति मेदिनी ॥ ।।* ।। (उ० ३। ११७-असचि) तमसमपि। “तमसं तु निशाचर्म" इति त्रिकांडशेषात् ।। इति स्वोपज्ञटीकायाम् ॥ २. धूताः कंपनं नीतास्रासं नीता इति यावत् अंतरारयो रागद्वेषक्रोधमानमायारूपा अंतरंगशत्रवो येन तत्संबोधनमिति स्वोपज्ञटीकायाम् ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
