________________
१६४
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। જન્મથી પ્રાપ્ત થએલા ખરાબ લક્ષણોથી ચિન્હિત થએલ છે શરીર જેનું, એવો “સિંહ” નામનો તેઓને પુત્ર થયો; અને આ બાળક ખરેખર યમની ભયાનક મૂર્તિની પેઠે, (આગામી अगम) हुमोनो नारी थशे. बालः स धात्रीगणलाल्यमानः ।
मानः स हर्षस्य बभूव राज्ञः ॥ राज्ञः शरीरं तदर्ग प्रभास्यं ।।
भास्यंदि वीक्ष्याभवदब्जतुल्यं ॥९ ।।
ધાત્રીઓના સમૂહથી લાલન કરાતો એવો તે બાળક રાજાના હર્ષના માપતુલ્ય થયો; વળી તેના સૂર્યની કાંતિ સરખા તથા કાંતિને ઝરનારા એવા મુખને જોઈને રાજાનું શરીર કમળતુલ્ય (वि४२५२) थयु. तुल्यं विधातुं तमथोऽवनीपो। ___ नीपोव फूल्लः स गुरोः प्रहर्षात् ।। हर्षात्तविद्यस्य गुरोः सदेशे ।
देशेश्वराख्यस्य मूमोच तूर्णम्॥१० ॥
હવે તે રાજા તે પુત્રને બૃહસ્પતિ સરખો કરવાને, હર્ષથી કદંબની પેઠે પ્રફુલ્લિત થયો થકો, હર્ષથી ધારણ કરેલ છે વિદ્યા જેણે એવા દેશેશ્વર” નામના ગુરુની સમીપે તુરત મોકલતો હવો. तूर्णं ततोऽयं हि कलाप्रतापं।
तापं विना सोऽलभत प्रमोदात् ॥ मोदात्पितासीत्सुकलाप्रयुक्तं ।
युक्तं विलोक्येंदुमिवाब्धिरेतम् ॥११॥ १. अगः स्यान्नगवत्तरौ ।। शैले सरीसृपे भानौ ।। इति हैमः ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
