________________
१५२
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।।
સખી ચાલવા લાગી; એવી રીતે તેણીથી વર્ણન કરાતા એવા કોઈ પણ રાજાઓમાં તે દમયંતી આનંદ પામી નહીં.
अथागात्तत्र यत्रासी- दुपविष्टो नलो नृपः । सखीनीता कुमार्येषा, हस्तात्तवरमालिका ॥ ७५ ॥
હવે હાથમાં ધારણ કરેલ છે, વરમાલા જેણીએ એવી આ દમયંતી કુમારિકા, સખીથી દોરાતી થકી જ્યાં નળ રાજા બેઠો હતો ત્યાં આવી.
सखी प्रोवाच तन्वंगि, पश्यैनं नैषधं नलम् ।
તસ્ય જોકમાનંવ્ય, વૃદ્ધાપિ શ્રી: સ્થિતા વિરમ્ ॥ ૭૬ ॥
પછી તે સખી કહેવા લાગી કે, હે સૂક્ષ્મ અંગવાળી દમયંતી આ, નિષધરાજાના પુત્ર નળને તું જો. તે નળના ભુજદંડનું આલંબન લેઇને વૃદ્ધ એવી પણ લક્ષ્મી લાંબા કાળથી સ્થિર રહેલી છે. अस्य प्रतापचंडाशो, भतारातिनिशाटनाः । सूचिभेद्यतमः स्तोम, गिरिकंदरसंश्रिताः ॥ ७७ ॥
આ નળરાજાના પ્રતાપરૂપી સૂર્યથી ભય પામેલા એવા શત્રુઓરૂપી ઘુવડો, સોઇથી ભેદવા લાયક છે, અંધકારનો સમૂહ જેમાં એવી પર્વતની ગુફાઓમાં આશ્રય કરીને રહેલા છે. तेन निजाह्ययं क्षिप्त्वा, जनास्यबंधनालये । મોષિતા યેવેદ, મરતાવિનુપામિયા: ૫૭૮ ॥
તે નળ રાજાએ આ જગતમાં માણસોના મુખરૂપી કેદખાનામાં પોતાનું નામ નાખીને, જાણે દયાથી જ હોય નહીં જેમ, તેમ ભરતાદિક રાજાઓનાં નામોને (તે કેદખાનામાંથી) છોડાવ્યાં છે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
