________________
___ १४९
१४९
सप्तमः सर्गः । अयं कैरलभूपालः, सखि प्रद्योतनाभिधः । अरातिरमणीनेत्र, कुमुदिनीभयप्रदः ॥६० ॥
હે સખિ! આ કૈરલ દેશનો પ્રદ્યોતન નામનો રાજા શત્રુઓની સ્ત્રીનાં નેત્રોરૂપી કુમુદિનીને ભય આપનારો છે. करालः करवालोऽस्य, करगः समरांगणे । अदारयद् द्विषद्वक्षः-स्थलानि हि समंततः ॥६१।। नगरेषु तेषामंत:-पुरस्थानां तथापि वै । महिषीणामुरोजस्थ, हारा: पेतुरहो तदा ॥ ६२ ॥ ॥ युग्मम्।।
આ રાજાના હાથમાં રહેલી ભયંકર તલવાર સમરાંગણમાં ચારે બાજુએથી ખરેખર વેરીઓના વક્ષ:સ્થલોને ફાડવા લાગી, તો પણ અહો !! આશ્ચર્ય છે કે, તેઓનાં નગરોમાં (તેઓની) પટરાણીઓનાં વક્ષ:સ્થલો પર રહેલા હારો તે વખતે પડવા લાગ્યા!! मेदिनीपतिनानेन, चंचला चंचलापि सा। तथा नियंत्रिता गाढं, निजन्यायगुणोच्चयैः ।। ६३ ॥ कथंचनापि तस्मात्तु , चलितुं प्रशशाक न ।। कांदिशिका कुरंगीव, व्याधपाशनियंत्रिता ॥ ६४ ॥ ॥ युग्मम्।।
આ રાજાએ ચંચલ એવી પણ લક્ષ્મીને, પોતાના ન્યાયના ગુણોના (પક્ષે–દોરીઓના) સમૂહથી એવી તો જોરથી બાંધી રાખી છે કે, તે તેની પાસેથી ખરેખર કોઈ પણ રીતે, પારાધિના પાશમાં બંધાએલી ગભરાએલી હરિણીની પેઠે ચાલવાને શક્તિવાન થઈ નથી. प्रद्योतनममुं नाथं, तत्कुरु च सखि द्रुतम् । तत्करं प्राप्य फुल्ले स्वे, लभस्व कुचपंकजे ।। ६५ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
