________________
१४८
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। वीक्ष्येर्षयेव तद्रूपं, दर्पोऽभून्मकरध्वजः । भर्गनेत्रबृहद्भानौ, झंपां कृत्वा हि साहसात् ॥ ५५ ॥
તે રાજાનું રૂપ જોઈને જાણે ઈર્ષાથી જ હોય નહીં જેમ, તેમ કામદેવ, ખરેખર મહાદેવના લોચનરૂપી અગ્નિમાં ઝંપાપાત કરીને ખરેખર સાહસથી “મકરધ્વજ" થયો. सखि शरा नृपस्यास्य, समरे पक्षसंयुताः । निर्जीवा अपि शत्रूणां, जीवान् हरंति वेगतः ।। ५६ ॥
હે સખિ! આ રાજાના પક્ષવાળા (પાંખોવાળા) તથા નિર્જીવ એવાં પણ બાણો રણસંગ્રામમાં શત્રુઓના જીવોને વેગથી હણે છે! एवं त्वं चतुरस्यास्य, स्थित्वा हंसीव मानसे । अमंदानंदसंदोहं, लभस्व स्फटिकामले ॥५७ ॥
એવી રીતે આ ચતુર રાજાના સ્ફટિક સરખા નિર્મલ મનમાં (પક્ષે માનસરોવરમાં) હંસીની પેઠે રહીને તું અત્યંત આનંદના સમૂહને મેળવ. तच्छ्रुत्वा सा जगादेव, मयं तु मकरध्वजः। सख्यस्य धरणीपस्य, नामतोऽपि बिभेम्यहम् ॥५८ ।।
તે સાંભળીને તે દમયંતી એવી રીતે કહેવા લાગી કે, હે સખિ! આ તો “મકરધ્વજ” (મગરમચ્છના ચિન્હવાળો) છે; (તેથી) આ રાજાના તો નામથી પણ હું ડરું છું.
મયંતીવ: શ્રવૈ–વં ચંવાની પ્રત: સલ્લી | ताा कैरलनृपं नीत्वा, वाचं प्रोवाच चोच्चकैः ।। ५९ ॥
એવી રીતના દમયંતીના વચનને સાંભળીને સખી અગાડી ચાલવા લાગી તથા તેણીને કેરલ દેશના રાજા પ્રતે લઈ જઈને ઊંચે પ્રકારે વાણી બોલી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
