________________
१०८
श्री विजयानंदाभ्युदयम् महाकाव्यम् ।। सोऽस्ति मय्यतिविश्वस्त, स्ततौ मैरेयकच्छलात् । पाययिष्याम्यहं हंत, तं तु तीव्ररसायनम् ॥ १०७ ।।
તે રાજા મારા પ્રતે અત્યંત વિશ્વાસી છે, તેથી મદિરાના મિષથી હું તેને તો આકરું રસાયન પાઈ દેઈશ. तेन रोगोरगैः सोऽपि, द्रुत ग्रासीभविष्यति । गमिष्यत्यविलंबेन, तत: कीनासदासताम् ॥ १०८॥
અને તેથી તે પણ રોગોરૂપી અજગરોએ કરીને તુરત ગ્રાસરૂપ થશે અને પછી તુરત યમના દાસપણાને પામશે. हृदि शल्यायिते तस्मिन् , नष्टे तु कंटकोत्कटे । आवामन्वभविष्यावो, निर्भयं सुखसंचयम् ।।१०९॥
હૃદયમાં શલ્યરૂપ થએલા કાંટા સરખો ભયંકર તે રાજા જ્યારે મૃત્યુ પામશે, ત્યારે આપણ બને ભય રહિત સુખનો સમૂહ અનુભવીશું. एवमुक्त्वा विसृज्यैनं, सा सन्मानपुरस्सरम् । कथंचिदतिचक्राम, तमिस्रामपि तापदाम् ।। ११० ।। ' એમ કહીને, તથા સન્માનપૂર્વક તેને વિસર્જન કરીને તે વેશ્યાએ તાપ (ખેદ) આપનારી રાત્રીને પણ કેટલેક કષ્ટ નિર્ગમન કરી. (આ શ્લોકમાં રાત્રિને પણ જે તાપ આપનારી કહી, તે આશ્ચર્ય છે !!) प्रातर्नृपः समायातः, सापीप्यत्तं रसायनम् । तेन सोऽप्यचिरेणैव, प्रयातो रोगभोगताम् ।।१११।।
હવે પ્રભાતે રાજા આવ્યો, અને તેને તેણીએ રસાયન પાયું, અને તેથી તે પણ તુરત જ રોગના ભોગપણાને પ્રાપ્ત થયો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
