________________
पंचमः सर्गः ।
१०९ वैद्यैश्चिकित्सितोऽप्येष, नो व्याधिभिरमुच्यत । अंते च विपदं प्राप्य, प्राप सोऽरं यमालयम् ॥११२ ॥
તે રાજાનાં વૈદ્યોએ ઇલાજો કર્યા, પણ તે વ્યાધિઓથી નિર્મુક્ત થયો નહીં, અને અંતે દુ:ખ પામીને તે તુરત મૃત્યુ પામ્યો. कियत्कालेन वृत्तांतं, प्राप्य तं राजबांधवैः ।। तौ वेश्याचर्मकारौ द्वौ, प्रापितौ यमसंनिधौ ।।११३ ।।
પછી કેટલેક કાળે તે વૃત્તાંતને રાજાના ભાઈઓએ મેળવીને તે વેશ્યા અને મોચી બન્નેને યમની પાસે પહોંચાડયા; અર્થાત્ મારી नंपाव्या. विचिंत्यैवं जनाःसर्वे, विमुखा भवथ स्वयम् । विषयेभ्यः सदा तत्र, वेश्यायास्तु विशेषतः ॥ ११४ ॥ - એમ વિચારીને હે સર્વ લોકો! તમો તમારી મેળે જ હમેશાં ખરેખર વિષયોથી વિમુખ થાઓ. તેમાં પણ વેશ્યાથી વિશેષે કરીને વિમુખ થાઓ. आपायैवं जनाः सर्वे, कर्णपात्रैर्वचोऽमृतम् ।। मुन्याननसुधारश्मि, निर्गतं जगमुर्मुदा ।। ११५ ।।
એવી રીતે મુનિના મુખરૂપી ચંદ્રથી નીકળેલા વચનરૂપી અમૃતને કાનરૂપી પાત્રોથી પીને સઘળા માણસો હર્ષથી ગયા. एवं वै मुनिवृंदसेवितपदोमर्योत्तमोऽयं मुनि ।
गुस्त्रैर्वरलोकबांधवइव प्राण्यंबुजं बोधयन् ॥ मिथ्याधर्मकुवादिनायकगणान् घूकान् घनं तापयन् । वर्षाकालमिहैव भावनगरे स्थित्वा सुखेनात्यगात् ॥११६ ।।
એવી રીતે મુનિઓના સમૂહથી સેવાએલાં છે ચરણો જેમનાં,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
