________________
ઈચ્છિત ફળને આપનારી તીર્થયાત્રા કરીએ. આવી ધર્મઆરાધના કરવાથી જ ક્યારેક પુત્રનું સુખ મળી શકશે.” રાજાને રાણીની વાત ગમી. રાજાએ સર્વપ્રથમ તીર્થયાત્રા કરવાનો નિશ્ચય કર્યો. એ નિર્ણય જણાવવા તે હેમચન્દ્રસૂરિની પાસે ગયો.
ગુરુદેવ, મારી ઈચ્છા તીર્થયાત્રા કરવાની છે. પરંતુ મારી ઇચ્છા આપની સાથે તીર્થયાત્રા કરવાની છે. મારી આગ્રહભરી વિનંતી છે કે આપ તીર્થયાત્રામાં સાથે પધારો.”
આચાર્યદેવે કહ્યું : “રાજનું, તીર્થયાત્રા કરવાની તમારી ભાવના ઉત્તમ છે, અને તમારો આગ્રહ છે તો અમે સાથે આવીશું.'
રાજા ખુશ થઈ ગયો. તેણે આચાર્યદેવનો ખૂબ ખૂબ ઉપકાર માન્યો.
યાત્રાની તૈયારીઓ ચાલુ થઈ ગઈ. પ્રયાણનું શુભ મુહૂર્ત જોવાઈ ગયું.
શુભમુહૂર્તે રાજાએ શત્રુંજય ગિરિરાજ તરફ પ્રયાણ કર્યું. પ્રજાજનોએ ઉમળકાભેર વિદાય આપી.
અનેક મુનિવરોની સાથે આચાર્યદેવે પણ રાજાની સાથે જ પ્રયાણ
કર્યું.
રાજા સિદ્ધરાજ, રાણી સાથે રથમાં બેઠેલો હતો. તેણે આચાર્યદેવને વિનંતી કરી : “ગુરુદેવ, આપને હું એક રથ આપું છું આપ પગે ના ચાલો, વાહનમાં બેસો.”
આચાર્યદેવે કહ્યું : “અમારાથી વાહનમાં બેસાય નહીં. પગરખાં પહેર્યા વિના ઉઘાડા પગે જ અમારે ચાલવાનું હોય છે. જો અમે વાહનમાં બેસીએ તો વાહનને ખેંચનારા ઘોડાઓને કષ્ટ થાય. અને વાહનની નીચે અનેક નાના-મોટા જીવોની હિંસા થાય. માટે રાજનું! અમે વાહનમાં નહીં બેસીએ.”
રાજાને આચાર્યની વાત ન ગમી. તેને થોડો ગુસ્સો આવ્યો. ગુસ્સામાં ને ગુસ્સામાં તેણે આચાર્યદેવને કહ્યું : (૩૮)
સર્વજ્ઞ જેવા દિદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
