________________
૫
યૌવન વય. ઊંચું પ્રમાણ શરીર. રૂપાળું ને તેજસ્વી મુખ, કાળી-કાવી ઘઢી-મૂછ... શરીર પર શ્વેત વસ.
બગલમાં રજોહરણ અને હાથમાં કાદંડ... જમીન ઉપર દૃષ્ટિ રાખીને...
આચાર્યશ્રી હેમચન્દ્રસૂરિ પાટણના રાજમાર્ગ પર ચાલ્યા જાય છે. તેમની પાછળ-પાછળ બે વિનીત શિષ્યો ચાલી રહ્યા છે.
‘ચિદમ’ વ્યાકરણ
એ સમયે, એ રાજમાર્ગ પર સામેથી ગુજરાતના રાજા સિદ્ધરાજની સવારી આવી રહી હતી. રાજા ાથી પર બેઠો હતો અને નગરનું અવલોકન કરતો હતો.
પ્રજાજનો પોતાના પ્રિય રાજાનું બે હાથ જોડી, વિનયથી અભિવાદન કરતા હતા.
ત્યાં રાજાની નજર હેમચન્દ્રસૂરિ ઉપર પડી...
પ્રતાપી અને પ્રભાવશાળી આચાર્યને જોઈને રાજા સ્તબ્ધ થઈ ગયો. એના મનમાં પ્રશ્ન ઊઠ્યો : ‘આ સાધુ કોણ હશે ? મેં આજ દિન સુધી આવા સાધુ જોયા નથી.’
એટલામાં તો આચાર્ય હાથી પાસે આવી ગયા. રાજાની અને આચાર્યની આંખો મળી. રાજાએ બે હાથ જોડી પ્રણામ કર્યા. આચાર્યે જમણો હાથ ઊંચો કરી ધર્મલાભ’નો આશીર્વાદ આપ્યો.
રાજાએ હાથી ઊભો રાખ્યો. આચાર્યદેવને વિનંતી કરી : ‘ગુરુદેવ, કંઈક સંભળાવો.’
તુર્ત જ આચાર્યદેવના મુખમાંથી એક શ્લોક નીકળ્યો :
૩૦
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
સર્વજ્ઞ જેવા સૂરિદેવ
www.jainelibrary.org
