________________
આવવાથી મને પણ વિદ્યાલાભ થશે !'
સોમચન્દ્ર મુનિએ કહ્યું : હે પૂજ્ય, આ બધું, ગુરુદેવની પરમકૃપાનું જ ફળ છે. પરમાત્માનો અચિંત્ય અનુગ્રહ છે.'
દેવેન્દ્રસૂરિજીએ કહ્યું : ‘તે વાત સાચી, પરંતુ ગુરુકૃપા અને પરમાત્મ-અનુગ્રહ બધા જીવોને નથી મળતો ! પુણ્યશાળી અને ભાગ્યશાળી જીવને જ પ્રાપ્ત થાય છે.'
મીઠી-મીઠી વાતો કરતા બંને મિત્રો ક્યારે ઊંઘી ગયા, તેની ખબર ના પડી. વિહારનો થાક તો હતો જ, તેમાં વળી લાંબી વિહારયાત્રાનો અંત આવી જવાથી નિશ્ચિંતતા પણ આવી ગઈ હતી.
બ્રાહ્મમુહૂર્તમાં જ્યારે બંને મહાત્માઓ જાગ્યા... શ્રી નવકારમંત્રનું સ્મરણ કરીને આંખો ખોલી... તો
ખેરાળું ગામ ન હતું !
ચાર દીવાલોનું મકાન ન હતું ! ચારે બાજુ પહાડો હતા !
ચારે બાજુ મોટાં મોટાં વૃક્ષો હતાં ! વાદળાં વિનાનું આકાશ નજીક લાગતું હતું !
સોમચન્દ્ર મુનિએ પૂછ્યું : ‘આચાર્યદેવ ! આપણે ક્યાં આવી ગયા? અને પેલા વૃદ્ધ વિદ્યાસિદ્ધ મહાપુરુષ કયાં ગયા ?'
આચાર્યશ્રી દેવેન્દ્રસૂરિજી ચારે બાજુ જોઈ રહ્યા હતા. તેમણે કહ્યું : ‘આપણે ગિરનાર પર્વત ઉપર આવી ગયા છીએ, એમ લાગે છે... આપણને કોઈ વિદ્યાશક્તિએ જ અહીં લાવીને મૂકી દીધા છે, એમાં કોઈ શંકા નથી.'
બંને મિત્રો ઊભા થયા. આસપાસ ફરીને પાછા એ ઘટાદાર વૃક્ષની નીચે આવીને ઊભા રહ્યા. હજુ સૂર્યોદય થયો ન હતો. પરંતુ અચાનક તેમણે તેમની પાસે તેજનું વર્તુલ જોયું. તીવ્ર પ્રકાશ રેલાઈ ગયો...
બંને મિત્રો માટે આ વળી નવું આશ્ચર્ય હતું !
એક તેજસ્વી દેહપ્રભાવાળી દેવી પ્રગટ થઈ... એ બે મહાત્માઓની પાસે આવી. એના મુખ પર આછું સ્મિત રમતું હતું.
શાસનદેવી પ્રસન્ન થાય છે !
૨૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
