________________
વિદ્યાસિદ્ધ કોઈ મહાપુરુષ લાગે છે ! આપણે એમને વંદન કરીએ. સુખશાતા પૂછીએ.”
બંને મહાત્માઓ એ વૃદ્ધ સાધુપુરુષ પાસે ગયા. તેમને ભાવપૂર્વક વંદના કરી અને કુશળપૃચ્છા કરી.
વૃદ્ધ મહાત્માએ પૂછ્યું: “તમે ક્યાં જવા નીકળ્યા છો?” દેવેન્દ્રસૂરિજીએ કહ્યું : “અમે ગૌડદેશ જવા નીકળ્યા છીએ.” વૃદ્ધ સાધુએ પૂછ્યું: ‘પ્રયોજન ?' દેવેન્દ્રસૂરિજીએ કહ્યું : “વિદ્યાપ્રાપ્તિ !'
વૃદ્ધ સાધુએ કહ્યું : “વિદ્યાપ્રાપ્તિ માટે આટલા દૂરના પ્રદેશમાં જવાની જરૂર નથી. હું તમને વિદ્યાઓ આપીશ. મારી પાસે સર્વ વિદ્યાઓ છે. પરંતુ તમારે મને ગિરનાર પર્વત પર પહોંચાડવો પડશે. હું ચાલી શકતો નથી. ત્યાં પહોંચીને હું તમારી મનોવાંછિત વિદ્યાઓ આપીશ. તમારાં જેવાં સુપાત્રોને મારી વિદ્યાઓ આપવાથી મારા મનનું સમાધાન થશે. એટલું જ નહીં, પરંતુ તમારા હાથે મારી અંતિમ ક્રિયા થશે !'
“ના, ના, મહાત્મનું, એવું ન બોલશો.. આપનું જીવન દીર્ઘ બનો... આપની વિદ્યાઓથી જગતનું ભલું થાઓ.
જેટલું આયુષ્ય હશે એટલું જિવાશે. મહાનુભાવો, હવે તમે ગામમાં જઈને ડોળીની સગવડ કરી આવો... સવારે આપણે અહીંથી પ્રયાણ કરવાનું છે.'
દેવેન્દ્રસૂરિજી અને સોમચન્દ્ર મુનિ ગામમાં મુખી પાસે ગયા. મુખીને કહીને ડોળી અને ડોળી ઉપાડનારા માણસોની વ્યવસ્થા કરીને આવ્યા.
બંનેનાં મનમાં ખૂબ આનંદ હતો.
દેવેન્દ્રસૂરિજીએ કહ્યું : “સોમચન્દ્ર મુનિ, તમે સૌભાગ્યશાળી છો. સરસ્વતીની ઉપાસના કરવા માટે તમારે કાશ્મિર ના જવું પડ્યું... તેમ વિદ્યાશક્તિઓ મેળવવા તમારે ગૌડદેશ નહીં જવું પડે ! તમારું પુણ્યબળ; આવા વિદ્યાધર મહાત્માને સામે લઈ આવ્યું ! તમારી સાથે [૨૪]
સર્વજ્ઞ જેવા સૂરિદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
