________________
આ સાંભળીને દેવી ક્રોધથી ધમધમી ઊઠી. તેણે કુમારપાલને ત્રિશૂલ માર્યું અને પલવારમાં અદશ્ય થઈ ગઈ.
રાજાએ ઘીના દીવા પ્રગટાવ્યા. ત્રિશૂળનો ઘા જોયો.
લોહી નહોતું નીકળ્યું, પરંતુ આખું શરીર “કોઢ' રોગથી વ્યાપ્ત થઈ ગયું હતું ! રાજાએ અરીસામાં જોયું... તો તે ચમકી ગયો... - નાક બેસી ગયું હતું, – કાન લબડી પડ્યા હતા, – આંગળીઓના નખ ઊખડી ગયા હતા,
શરીર પર સફેદ ડાઘ પડી ગયા હતા અને એ ડાઘમાંથી રસી નીકળી રહી હતી. છતાં રાજાને દેવી ઉપર ક્રોધ ના આવ્યો. જીવદયાના ધર્મ ઉપર તિરસ્કાર ના થયો. રાજાએ વિચાર્યું: “આ સંસાર જ આવો છે. આ બધું કર્મોનું નાટક છે. પાપકર્મ ઉદયમાં આવે એટલે આવું બધું બની શકે...! છતાં મારે શા માટે મારી ચિંતા કરવી? મારી ચિંતા કરનારા મારા ગુરુદેવ બેઠા છે!”
ગુરુદેવ યાદ આવતાં જ રાજા પોતાનું દુઃખ ભૂલી ગયા... અને શ્રીનવકારમંત્રના ધ્યાનમાં લીન થઈ ગયા.
હજુ રાત બાકી હતી. રાજાએ મહામંત્રી ઉદયનને બોલાવ્યા.
મહામંત્રીને બોલાવી લાવવા અત્યંત વિશ્વાસપાત્ર પુરુષને મોકલ્યો. રાજાને રાતની વાત સિવાય મહામંત્રી, કોઈને ય જાણવા જેવી ન હતી. કારણ કે બીજા લોકો જાણે તો ગેરસમજ ફેલાઈ જાય.
જુઓ, મહારાજાએ અહિંસાધર્મ સ્વીકાર્યો. તેનું કેવું પરિણામ આવ્યું? રાજના આખા શરીરે કોઢ ફૂટી નીકળ્યો. માટે જિનેશ્વરોનો અહિંસાધર્મ પાળવા જેવો નથી.
આવી ગેરસમજ ના ફેલાય તે માટે, ઉદયન મંત્રીને પોતાના મહેલના શયનખંડમાં બોલાવીને રાતની બધી વાત કરી. પોતાનું શરીર બતાવ્યું! રાજા તો કોટરોગ મટાડયો
(૧૦૩)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
