________________
જાણઉ. ૩૮૫.
હવ તે માયાવીયાહૂઇ દુષ્યતિરું કરી દોષ કહઈ છઈ.
[ધર્મકર્તવ્યના વિષયમાં શઠ-માયાવી સાધુ પોતાના પ્રમાદથી કર્તવ્ય ઢાંકે અને તે અહંકારી જે-તે આલંબન લઈ, ગમે તે બહાનું કાઢી પ્રમાદ સેવે. ગાઢ નિદ્રા અને વિકથાનો સ્વામી છતાં પોતે એમ જ માને કે હું સારો સાધુ છું' અને બીજાઓ આગળ પોતાને ગુણવંત જાહેર કરે. આવો સાધુ માયાવી જાણવો.]
જો વિ ય પાડેઊણે માયામોસેહિં ખાઈ મુદ્ધજણે, તિગામમઝવાસી સો સોઅઈ કવડખવગુ વ. ૩૮૬
જોવિયજે માયાવિક પાડેઊણે લોકહૃઇ આઈ આપણઈ વસિ પાડીનઈ, માયા મો. માયા કરી કૂડે બોલિવે કરવે, ખાઈ. મુગ્ધ જન ભોલા લોકહૃઇ ખાયઈ વંચઈ તિગ્ગામમઝ, ત્રિણિ ગ્રામનઈ મધિ વિચાઈ વસતઈ કપટ ક્ષેપક કૂડઈ તપસ્વીઇ જિમ શોચિઉં, પશ્ચાત્તાપ કીધલ, તિમ તત્ શોઉં, પશ્ચાત્તાપ કરઈ.
કથાઃ ઉજ્જયની નગરીશું અઘોર શિવ ઇસિઇ નામિઇ ધૂર્ત બ્રાહ્મણ ચર્મકાર દેશિ ગિઉ ચોરçઇ મિલિઉ, ઇસિવું કહઈ, હઉ મુનિવેષ લેઈ તપસ્વી થાઉં છઉં, તુમ્હ મૂહરઈ વખાણિજ્યો, જિમ સુખઈ લોક વાંચાઈ, ચોરિઇ માનિઉં, પછઈ તે બ્રાહ્મણ પરિવ્રાજકની વેષ કરી ત્રિહઉ ગ્રામનાં વિચાલઈ વનમાહિ થઈ રહિઉ, ચોર લોક દેખતાં વખાણઈ તેહઈ, એ માસ માસ ઉપવાસ કરઈ તપસ્વી ઇમ કહી તેહઠ્ઠઇં પૂજા કરઇ, લોક તેહૂદું ઘરિ તેડી જિમાડઇ, પૂજા કરશું, મહા જ્ઞાની ભણી માનતાં આપણી ઘરની લક્ષ્મીનઉ સ્વરૂપ તેહઠુઇં, કહઈ, અનઇ, આગામીયા લાભાદિકન સ્વરૂપ પૂછઇં, પછઈ તે લોકની લક્ષ્મી હેરીનઈ રાત્રિનઈ સમઈ બીજા ચોર સાથિઈ લોકના ઘર મુસઇ, એકવાર તેહ માહિલી એક ચોર સાહિલ, તણાઈ મારીતઇ બીજા ચોર સઘલાઈ કહિયા, લોકે સઘલાઈ ધરિયા મારિયા, પવ્રિાજક બ્રાહ્મણ ભણી આંખિ કાઢી મૂકિઉં, પછઇ તે વેદનાક્રાંત હંત તે લોકે નિંદીતઉ મહા પશ્ચાત્તાપ કરઈ, મરી નરગિ ગિઉ, ઈમ અનેરઊ. જિ કો વંચઈ તે ઇમ શોચઇ, પશ્ચાત્તાપ કર. છ. કર્મવાહિયા એહુવા જીવ અનેક જાતિ હુઈ, કહિ માહિ એકદોષ, કહિ માહિ બિ દોષ, કહિ માહિ ત્રિણિ દોષ, ઇસી પરિ ઈમ કહઈ છઇ. ૩૮૬.
જે સાધુ લોકને વશ કરી, માયા કરી, ખરાબ-અસત્ય બોલીને ભોળાઓને છેતરે છે તે ત્રણ ગામની મધ્યમાં વસતા કપટી તપસ્વીની જેમ પશ્ચાત્તાપ કરે છે. ૧ ખ “આઈ નથી ગ ભ્રષ્ટ પાઠ ઉપદેશમાલા બાલાવબોધ (ઉત્તરાર્ધ)
૬૫
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
