________________
જિણવયણસુઇસકન્ના, અવગપસંસારઘોરપેઆલા,
બાલાણ ખમતિ જઈ, જઈ તિ કિં ઈન્થ અચ્છેર. ૪૩ જિણ જિનવચન શ્રી સર્વશનાં બોલિઆ કષાયનાં વિષમ વિપાક વિષઈ વચનનઈ સાંભલિવઈ કરી, જે સકર્ણ જાણ હૂઆ છઇ, અનઈ, અવગ અવગત જાણિક ઘોર રૌદ્ર સંસારનઉ અસારતારૂપ પયાલ વિચાર છઈ જેહે બાલાણ, ઈસ્યા યતિ માહાત્મા બાલમૂર્ખના કીધા ઉપસર્ગ જઈ ખમઈ સહઈ શ્રી ઔદકસૂરિના શિષ્યની પરિ, કિં ઈન્જ. તે ઈહાં કિસિવું આશ્ચર્ય, યુક્તકંઈ જિ એ તેહા ઋષીસ્વર હુઈ. ૪૩.
કોઇમ ચીંતવિસિદ, એલ્લાં કર્તવ્ય કુલીન જિ કરછે, બીજા નહીં તે નિષેધઈ
છઈ.
સિર્વશનાં વચન ઝીલવામાં સાવધ બનેલા અને સંસારની અસારતા વિશે વિચારતા સાધુઓ બાલમૂખએ કરેલા ઉપદ્રવો સ્કંદસૂરિના શિષ્યોની જેમ સહન કરી લે છે.]
ન કુલ ઈન્થ પહાણે, હરિએસબલસ્સે કિં કુલ આસિ.
આકપિઆ તવેણ, સુરા વિ જે પજજુવાસંતિ જ ન કુલંઈહાં ધર્મનાં વિચાર મોટઉં કુલ કાંઈ પ્રધાન કારણ નહીં, હલ્કમપણ૯ જિ કારણ, હરિએ હરિકેસબલ નામિઈ માતંગ ઋષિનઉ સિર્ફી કુલ હૂતG, કાંઈ માતંગ કુલ ભણી રૂડઉં કુલ ન હૂતઉં, આકપિ, તઊ ઉગ્ર તપિઇ કરી આકંપ્યા આવર્યા હૂંતા સુરા વિ. દેવઈ જેહ ઋષિની પર્યપાતિ સેવા કરઈ, મનુષ્યનવું કહિવ૬ કિસિઉં.
કથા: પાછિલઈ ભવિ પુરોહિત બ્રાહ્મણનઉ જીવ જાતિમદિઈ કરી હરિકેશ[બલ માતંગ થિલ, જાતિસ્મરણ પામી' વૈરાગ્ય લગઈ” માહાત્મા થિઉં, મહાતપનઈ પ્રમાણિ દેવતા એ સેવઈ, એકવાર વણારસી નગરી બાહિરિ યક્ષના ભવન ટૂકડઉ કાઉસ્સગ્નિ રહિ છઇ, ઇસિઈ રાયની બેટી ભદ્રાઈ યક્ષ પૂજિવા આતીઇ દીઠ૯. મલિન દેહ ભણી થંકિઉં. યક્ષિઇ રીસાવિઇ તેહનઉં મુંહડઉં વાંકે કીધઉં, સહરિ મહાપીડ ઊપજાવી, રાજા અનેકિ ઉપચાર કરાવિયા, ગુણ કિન્હઈ હુઈ નહીં, તઉ યક્ષ પ્રત્યક્ષ હુઈ બોલઈ, તઉ એ સાજીવ થાઈ, જઉ એહ જિ
૧ ખ ઈ છે. ૨ ગ બાલક મૂર્ખના કીધા ૩ગ ખમઈ નથી. ૪ ગ “ન હુઈ કારણ નહીંને બદલે). ૫ ક સિઊ નથી. ૬ ખ પ્રાંમિ ગ પ્રામી. ૭ ગ લહઈ. ૮ ખ “સેવાઇ' પછી એ વાત કહઈ છઈ. ૯ ખ કિહુઈ’ પછી ‘ન વધારાનો ગ કન્ડિઇ ન હુઇ. ૧૦ ગ થઈ.
શ્રી સોમસુંદરસૂરિકતા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
