________________
હિવ તે પાસસ્થાનઈ સંસર્ગિઈ કેતીવારઈ કઈ અકાર્ય કરઈ, તઉ તેહઠ્ઠઇં સિઉં હુઈ તે કહઈ છઇ.
ખરાબ માણસનો સંસર્ગ જેને પ્રિય હોય, જે બીજાનો વેશ પહેરે, ધૂત આદિ વ્યસનોને પોષે એવાને જેમ લોકો નિંદે છે તેમ જે મહાત્મા શિથિલ હોય, પાસત્વ જેને પ્રિય હોય એવાને સુસાધુજનો નિંદે.
નિચ્ચે સંયિભીઓ, ગમ્મો સનસ્ય ખલિલ ચારિતો,
સાહ જણસ્સ અવમઓ, મઉ વિ પુણ દુષ્ય જાઈ..૩ ૨૨૬ નિચ્યું. તે અકાર્યનઉં કરણહાર સદેવ શંકાતઉઈ જિ હુઇ, રખે માતરી વાત કોઈ કરઈ ઈમ, અનઈ ભીઉ કાઢવાદિક થિી બીહઈ, અનઈ ગો. બાલકાદિકહુંઇ ગમ્ય પરાભવિ વા જોગ થાઈ, કGણ ખલિ જીણાઁ ચારિત્ર વિરાધિઉં હુઈ તે, સાહુ સાધુજનહુઈ તે ઈહલોકિ, અગમત થાઈ મઉ અનઈ મૂઈ પૂઠિઈ પરલોકિ નકાદિક દુર્ગતિઇ જાઈ, અસંત સંસારિઉ થાઈ. ૨૨૬,
કુસંસર્ગના દોષ ઊપરિ દબંત કહઈ છઈ.
અિકાર્ય કરનાર હંમેશાં શંકાશીલ જ હોય કે રખે કોઈ મારી વાત કરે. અને ગચ્છમાંથી કાઢી મુકાવાનો ડર રાખે. ચારિત્રની વિરાધનાને લઈને તે સાધુજનોને અણગમતો થાય અને મર્યા પછી નરકાદિ દુર્ગતિ પ્રાપ્ત કરે.]
ગિરિસુયપુસયાણ સુવિહિય આહરણકારણવિહિનૂ,
વજિજજ સીલવિગલે ઉજજુલસીલે હવિજ જઈ. ૨૨૭ ગિરિ. કાદંબરી અટવીઈ વટવૃષિ બિ સૂપડા સગા ભાઈ હુતા, એક સૂડઉ ભીલે લીધઉ, પર્વત પાલિમાહિ બાધિઉ તેહ ભણી, ગિરિશુક કહિવરાઈ, બીજઉ સૂડઉ તાપસે લીધી તેહની વાડી માહિ બાધિઉ, તેહ ભણી પુષ્પશુક કહઇ, એક વાર વસંતપુર નગરનઉ સ્વામી રાજા વિપરીત શિક્ષિત ઘોડેઈ અપહરિઉ, તે અટવીમાહિ આવિષે ગિરિશુક રાયફ્રેંઇ દેખી, ભીલઈ કહઈ, ભો’, ધાઉ ધાઉ ઘોડા આભરણ સહિત રાજા જાઈ છઇ, તુહે લિઉ તે વાત સાંભળી રાજા ગાઢઉ બીહનઉ, રાજા ઊતાવલઉ ચાલિઉ, તાપસનઈ આશ્રમિ ગિઉ, તિહાં પુષ્પશુક કહઈ ભો* તાપસો ! ઊઠ ઉઠઉં, તુમ્હારી અતિથિ રાજા આવિલ, આસન માંડલે, પરહણાઈ કરઉ.' તાપસે આસન માડિG, વનફલ વારૂ ભોજન કરાવિલ, રાજા સુસ્તઉ થિક પૂછઈ, તુહે બેય સૂડા સરીખાઈ જિ દેખીઉં, ૧ ખ કોઈ નથી. ૨ ખ કાઢિવાદિક ગ ગછતઉ કાઢવાજિ. ૩ ખ તેહે ઉડવાં કહઈ. ૪ ખ અહો પ ક ઘોડા... આશ્રમિ ગિઉ પાઠ નથી. ૬ ખ અહો. ૭ ખ પરહુણાગતિ. ૮ ખ સ્વસ્તઉ ગ સુસ્થ. ઉપદેશમાલા બાલાવબોધ પૂર્વાર્ધ)
૧૩૧
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
