________________
૨૨૦
દેદા શાહ “આવતી કાલે તેઓ પધારશે.”
“હા દેવી... આવતી કાલે મધ્યાન્હ પછી તેઓ પધારશે. આમ તે તેમનાં પત્ની પણ આવતી પરંતુ તેમને પાંચ મહિને ચાલતે હેવાથી વૈદરાજે પચ્યા પથ્ય પર રાખેલ છે. તેઓએ એક વચન તે આપી દીધું છે કે નાગિની દેવી પિતાના બધા માણસે સાથે એક વાર અહીં જમી જશે. એટલે હું અવશ્ય શેઠ સાથે આવીશ.”
ત્યાં મુનીમ કાકાએ ખંડમાં પગ મૂક્યો અને બોલ્યા : “દેવી શેઠજીએ આપના નિમંત્રણને ઉદાર હૃદયે સત્કાર કર્યો છે. આવતી કાલે મધ્યાહન પછી તેઓ ચાલીને અહીં આવશે.'
ચાલીને ? આપે આપણે રથ મોકલવાનું નહોતું કહ્યું”
કહ્યું હતું. દેવી, પરંતુ તેઓ ગામતરે જવું હોય ત્યારે જ પશુથી ચાલતા વાહનમાં બેસે છે. તે સિવાય પગપાળા જ જતા હોય છે.” " “આ શ્રીમંત માનવી અને...”
દેવી, જૈન ધર્મ પાળ તે ખાંડાની ધાર પર ચાલવા જેવું છે. વળી મેં પ્રાર્થના સ્વીકારવાની વાત કરી ત્યારે તો તેઓ સાવ નાના બની ગયા અને મારી વાત સાંભળીને બીજા કોઈ પ્રકારની ચર્ચા વગર તેઓએ નિમંત્રણ સ્વીકારી લીધું. વિમલશ્રી શેઠાણી કંઈક પથ્થમાં છે એટલે તેઓ નહિ આવી શકે.” ત્યાર પછી મુનીમજીએ માંડીને સઘળી વાત કહી. બેઠક ખંડમાં કેટલી સાદાઈ, વસ્ત્રો સાવ સાદાં જીવન જીવવાની રીતમાં કોઈ પ્રકારનો વૈભવ નહિ, ઘરમાં ઝાઝા દાસ દાસીઓ નહિ, ખટો ચળકાટ નહિ વગેરે વાત પણ કહી.
આખી વાત સાંભળીને નાગિનીએ કહ્યું : “કા, આવા પુરુષનાં પગલાં થાય તે પણ એક પુણ્ય પ્રભાવ છે. આપ આવતી કાલે એમને લેવા જરૂર જજે.'
“ભલે.” કહી કાકાએ વિદાય લીધી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
